Bugüne kadar benimle aynı evde oturan can dostu görmezden gelmişim. Dinimin olmadığı şu anda onun dinine tabiyim. Artık kalbim bütün suretleri kabul eder oldu. Ceylanların otağına, Rahiplerin manastırına, Putların tapınağına, Hacıların Kabe’sine, Tevratın kutsal levhalarına, Mukaddes Kur’an sayfalarına döndü kalbim.
Aşk dinin yolundan gidiyorum şimdi ben, Ne tarafa yönelirse aşk kervanları.
Aşktır benim dinim ve imanım. Ben aşk dinini uyguluyorum.
Dinimdir, İmanımdır inanıyorum AŞK’a.
Dârü’l-Kütübi’l-ilmiyye/Muhyiddin Arabi
“Biz Emaneti, göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler, sorumluluğundan korktular. Onu insan yüklendi. Doğrusu o çok zalim, çok cahildir.”
Ahzab Süresi 72. Ayet/Kuran’ı Kerim.
Peki bu emanet ne?
Dünyada insan sayısı kadar, hepsinin zihninde kendi inancı düşüncesi doğrultusunda şekil alan, kalıba giren bir Hakk anlayışı vardır. Ki, Hakikat bunlardan tamamen uzaktır.