Öncelikle şunu söylemeliyim, İbn-i Arabi'yi daha önce okumuş olsam da bazı şeyleri kaçırdığımı bu eserle görmüş olduğumu söyleyebilirim. Yazarın tasavvuf düşüncesini sadece anlamakla kalmayıp, hissettiği de çok açık bir şekilde belli oluyor. Okurken keyif alınacak akıcı, duygulu ve anlamlı bir çok bilginin ve tespitin bulunduğu bir kitap. Ancak tasavvuf konusunda temel bilgisi olmayan birinin bir çok şeyi kaçırabileceğini düşünüyorum.
Bazı kitaplar sizi bilgilendirir, bazı kitaplar ise sizi değiştirebilir. Bu esere de bu açıdan bakmak gerektiğini düşünüyorum. Eğer bu konular üzerinde düşünüyorsanız mutlaka okuyun. Şu kısa alıntılar bir çok şeyi özetliyor:
"İnsanlar üçe ayrılır: arif olanlar, arif olmayanlar ve cahiller. Arif hakikati hak gönlünde ve hakkın gözü ile görendir. Arif olmayan hakikati hakta fakat kendi nefsinde görendir. Cahil hakikati ne hakta, ne de haktan görendir, fakat hakkı ahirette nefsinin gözüyle görebileceğine inanmış ve bunu uman kişidir."
"Herkes kendi inancı ve itikadı ile zihninde oluşturduğu bir Rab anlayışı ile Rabb'ini bilir. Lakin bu biliş Hakikatin Hakikati değil, sadece gerçekliktir. Fakat gerçeklikler Hakikat değil, Hakikate en yakin olandır. İtikatlar ve inanç sistemleri insanları bir yere kadar götürür ve daha ilerisi için, bunların terki gereklidir."
