İçimde Kızıl Bir Gül Gibi
Ayşe Kulinİçimde Kızıl Bir Gül Gibi Gönderileri
İçimde Kızıl Bir Gül Gibi kitaplarını, İçimde Kızıl Bir Gül Gibi sözleri ve alıntılarını, İçimde Kızıl Bir Gül Gibi yazarlarını, İçimde Kızıl Bir Gül Gibi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ne demişti Sultan II. Beyazıt,
"Sırr-ı aşkı anlamaya hallice idrak gerek!.."
"Sarışın bir kurda benziyordu. Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı. Yürüdü uçurumun başına kadar, eğilip durdu.
Bıraksalar ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak Kocatepe'den Afyon ovasına atlıyacaktı.
Saat beşe beş var.
Dağlar aydınlanıyor.
Bir yerlerde bir şeyler yanıyor.
Gün ağardı ağaracak.
Kokusu tütmeğe başladı:
Anadolu toprağı uyanıyor .."
Ruhları şad olsun..
"Okudukça, savaşa katılan her insan, her alet, hatta her beygir gözümün önünde tek tek beliriyor, ete kemiğe bürünüyordu.
Atının üzerinde, belkemiğini kıran çocuk Kerim... kürekleri elinde parçalanan Arhavili İsmail... giysilerini patlak lastiğine doldurmak için çırılçıplak soyunan Şoför Ahmet...
bu savaşa canını koymuş olanlar için, minnetle akan gözyaşlarım, yanaklarımdan süzülüp kitaba damlıyordu. Kurtuluş Savaşı üzerine yazılmış onlarca yazı vardı beni duygulandıran ama o ana kadar hiç kimse yüreğime böylesine keskin bir uçla kazıyamamıştı o savaşın geri kazandırdığı vatanın anlamını.."
"Ayın altında kağnılar gidiyordu.
Kağnılar gidiyordu Akşehir üstünden Afyon'a doğru.
Toprak öyle bitip tükenmez, dağlar öyle uzakta, sanki gidenler hiçbir zaman
hiçbir menzile erişemiyecekti.
(...) Ve kadınlar, bizim kadınlarımız: korkunç ve mübarek elleri,
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yarimiz...."
"Kurtuluş Savaşı Destanı...
Parası, silahı, cephanesi olmayan, hasta, yorgun, aç ve tükenmiş bir milletin kendi küllerinden yeniden doğuşu... insanların dişlerini tırnaklarına takarak verdikleri onurlu savaş... bu toprağın insanlarının savaşı, bu toprağa sahip çıkmak için..."
Emanete sahip çıkmak gerek!..
""İstersen Kurtuluş Savaşı'mızı kazananlarla başlayalım, kızım," demişti babam.
"Sırtında doğru dürüst üniforması, ayağında postalı bile olmaksızın, bulup buluşturduğu iptidai silahlarla vatanı kurtarmaya koşanları sakın unutma.
Şehitlerin emanetidir bu vatan bize.."
"Ben,
alaca karanlığında son sabahımın
dostlarımı ve seni düşüneceğim,
ve yalnız
yarım kalmış bir şarkının acısını
toprağa götüreceğim..."
"Zaten taşradan gelenler de, şehrin temposuna direnmiyor, İstanbullulaşmak hevesiyle, terk edilmiş kadınlarından doğma ve bir sonraki karılarının dolduruşa getirmeleriyle, hepten unutmayı yeğledikleri evlatları gibi, geride ve sahipsiz bırakıveriyorlardı öz kültürlerini..."
Bahardı sevgilim bahardı,
Ve bahtiyar olabilmek için toprakta,havada,suda,her şey vardı,sevgilim,her şey hazırdı,her şey vardı
Ne zaman aşık olsam,içimde mis kokulu kızıl bir gül gibi dururdu zaman
(...)
kaçıyorum ayrılık kovalıyor beni
yolu yok elinden kurtulmanın
dizlerim kesildi yıkılacağım
ayrılık zaman değil yol değil
ayrılık aramızda bir köprü
kıldan ince kılıçtan keskin
kıldan ince kılıçtan keskin
ayrılık aramızda bir köprü
seninle diz dize otururken de
Nazım Hikmet
(...)
Içimde mis kokulu
kızıl bir gül gibi duruyor zaman.
Ama bu gün cumaymış, yarın cumartesiymiş, çoğum gitmiş te azım kalmış, umurumda değil
Nazım Hikmet
Geride kalan ailesi için süratle değişmekteydi İstanbul'un renkleri. Mavi ile yeşilin tonları betonun kişiliksiz,soğuk grisine, ahşap köşklerin alçak gönüllü asaleti ise hazmedilmemiş paranın çığırtan ihtişamına dönüşüyordu. Hızla.