Hakkında
İnsan olarak her biri sözde ve özde iyi olduğu iddiasında olan bu farklı mizaçlardan kişiler ipe sapa gelmez sözleri yol boyunca bir çırpıda söyleyiveriyorlardı. Kızmak, acımak, hak vermek, anlamak ve sevmek arasındaki flu sınırlar onların bu tuhaf kişilikleri ve tavırları sebebiyle iyice kayboluyordu. Genç Komiser yeni tanıdığı bu insanlar arasında, insanı tanıyordu biraz da. İnsan insanı en iyi insanda tanırdı. Tüm zıtlıkları tutarsızlıklarıyla insanı keşfe çıkmıştı bu kısacık yolculukta.
İçi daralıyor, sırtına bıçak saplanıyor, ateş başına sıçrıyordu. Hatta bazı anlar bunu kendisine bile itiraf edemiyordu. Zorlukların altında ezilip kalmaktan korktuğu için yokmuş gibi yaparak, güçlüymüş taklidiyle başa çıkmaya uğraşıyordu. Yüzüne takındığı umursamaz resmi ifade ile sanki olup bitenlerden hiç etkilenmiyormuş gibi davranıyordu. Tabi içinde patlayan yanardağdan taşan lavlar usul usul ruhunu kül ediyordu. Kalbini kaskatı hale çeviren de bu muydu acaba? Ruhsuz bir ceset gibi sadece bedenen bulunmak zorunda olduğu için bulunduğu bu arabada her gün benzer mevzuları düşünüp duruyordu. İçinden, gönlünden taşıp gelen feryatları, çığlıkları dudaklarında durduruyordu her defasında. Vakit öldürmekten öte anlam taşımayan ve sürekli maruz kaldığı diyalog görünümünü bu monologlara da mecburiyetleri nedeniyle sabrediyordu. Bazen bu susmalarının da kişilik erozyonuna neden olabileceğine dair endişeleri de içinde taşımıyor değildi. Bu endişeyi kendi kendine telkin ettiği teselli cümleleriyle ve arkasına sığındığı idealleriyle aşmaya çalışıyordu. Günlük yaşamın unutturucu, uyuşturucu etkisi de işine yarıyordu. Hayaller zirvelere dairken hayatlar gayya kuyularından beterdi ne yazık ki…
İki Arada Sıkışan Hayatlar
