İki Deniz Arası Siyah Topraklar Gönderileri
İki Deniz Arası Siyah Topraklar kitaplarını, İki Deniz Arası Siyah Topraklar sözleri ve alıntılarını, İki Deniz Arası Siyah Topraklar yazarlarını, İki Deniz Arası Siyah Topraklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan kendisinden, kendisi olmaya çalışmaktan, kendisi - gibi - oluş her neyse ondan, sonunda yorgun düşüyor.
Sayfa 260 - YKYKitabı okudu
Kişi kendindeki arızaların ve sürekliliğin alaşımı.
Sayfa 259 - YKYKitabı okudu
Yıllar geçiyor, tenhalığımızı arttıran bir kalabalığın ortasından yürümeyi, yara bere içinde kalarak öğreniyoruz.
Sayfa 190 - YKYKitabı okudu
Dokunasıya yaklaşma sanısına kapılmak yakıcı ve tehlikeli, üstelik, ne kadar mistik olsak öylesine inaçsızız ki, karşılıklı durabilsek birbirimize olsun tutunamayız şimdi.
Sayfa 190 - YKYKitabı okudu
Hayvanlar, nasıl oluyor da insanlardan daha güzel ve anlamlı oluyorlar hep? İnsan sözüm ona daha çareli bir hayvan mı ya da, onun için bunca çirkin, habis, durgun? Durgun, diyorsam, 25 bin yıldır hiç ilerlemediği içindir.
Sayfa 137 - YKYKitabı okudu
Hem hayatımızı yaşamak, hem de onun dışına çıkıp akışını değiştirmek elimizde değildi, değildir.
Sayfa 121 - YKYKitabı okudu
Gelgelelim, sivrisinekler bile insanlardan iyi.
Yalnızca geçinmek için kan emiyorlar.
Kıssa, hisse.
Sayfa 118 - YKYKitabı okudu
Hayat diyorum ya, hayat ne çok saçmasapanlık, tutarsızlık içerir,üretir.Ne çok haksızlık, terazisizlik.Buraya geldik, bir bölüğüne diklenecek, bir bölüğüne katlanacağız demeye geliyor kalmamız. Gidebilenler olmuştur. Ben yüreksizdim:Kaldım ve bütün anlamsızlığa karşı yazarak, yaparak kendimi avutma, uyuşturma yolunu seçtim.
Sayfa 35 - YKYKitabı okudu
Yön bulmak çok önemlidir. Yön bulunmazsa mutsuz olunur. İnsan, yaşarken, mutlu olmak ister. Olanaksız olsa bile.
Sayfa 33 - YKYKitabı okudu
İnsan hiçbir çağda iyileşemeyecektir.
Sayfa 18 - YKYKitabı okudu
“Yıldızlara yolun güçlüklerle dolu.
Onlara öyle erişeceksin.
İnci, inatçı midyenin dibindedir.
Midye derinde, karanlıkta.”
Sayfa 126
“Bazı kentlerden içi sızlayarak ayrılınır.
Yerleşip gömülür içeride, o sızı.
Ara ara kendini hatırlatır.”
Sayfa 109
“Hala gittiğim her şehirden kartpostal topluyorum, ama onları verecek kimsem kalmadı.”
Sayfa 89