İki Şehrin Hikâyesi
Charles DickensEn Yeni İki Şehrin Hikâyesi Sözleri ve Alıntıları
En Yeni İki Şehrin Hikâyesi sözleri ve alıntılarını, en yeni İki Şehrin Hikâyesi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Giyotinle ilgili şakalar yapmak da moda olmuştu. Giyotinin baş ağrısını giderdiği, saçların beyazlamasına engel olduğu ve cilde farklı bir parlaklık verdiği söyleniyordu.
Sürekli bozuk para, banknot gibi maddi şeylerle uğraşan hantal bir işadamı olarak size sormak istiyorum, hatırlatıcı nesnelerin sürekli göz önünde tutulması hatırlatıcı düşüncelerin ortaya çıkmasına neden olmaz mı? Yani sevgili Manette, arkadaşım onu ortadan kaldırsa o korku da onunla birlikte gitmiş olmaz mı? Kısacası, bu demirci ocağını hep yanında tutmakla o kaygılara teslim olmuş olmuyor mu?
“Gelecekten çok umutluyum. Tanrı, merhametiyle onun bu kadar kısa bir sürede iyileşmesini sağladıysa, umudu olmalı. Uzun süre, tekrarlanmasını beklediği bu karmaşık şeylerin baskısı altında ezilmiş, korkmuş, üstesinden gelmeye çalışmış ve kara bulutların etkisi kaybolduğunda iyileşmeyi başarmış. Öyleyse en kötüsünü atlattığını umalım.”
“Böyle bir korkunun o kişiyi nasıl endişelendirdiğini ve bu konuda tek bir kelime söylemenin nasıl zor –hatta imkânsız– olduğunu tahmin edemezsiniz.”
Aslında tüm bunları size anlatmakla zayıflık gösterdim ve benim gibi bir kül yığınını bir ateşe dönüştürmeyi başardığınızı söylemek istemekle aynı zayıflığı göstermeye devam ediyorum. Ama bu öyle bir ateş ki ne bir şeyi yakabilir ne de bir şeyi ısıtabilir; hiç kimsenin işine yaramaz, sadece için için yanar durur.
“Bunu ölüm başardı” dedi Marki.
“Ve beni korkunç bir sistemin içinde yapayalnız bıraktı” dedi yeğeni. “Sorumluluklarımın olduğu ama kendimi güçsüz hissettiğim bir sistemin içinde bir başıma kalakaldım….”
Bazı akşamlar burada tek başıma oturur, tüm bu ayak seslerinin hayatımıza girecek ve hayatımızdan çıkacak olan meçhul insanların ayak sesleri olduğunu hayal ederim.
Yaşadığı olayı sürekli zihninin derinliklerinde hapsetmek onun için iyi bir şey mi, emin değilim.
Güneş hüzünlü hüzünlü yükseldi; ama güneşin üzerine vurduğu hiçbir şey, sahip olduğu üstün yeteneklere ve asil duygulara rağmen bunları nasıl kullanacağını bilemeyen, kendi yararı ve mutluluğu için bir şey yapamayan ve giderek daha çok batağa saplandığını bildiği halde düştüğü çukurdan kendisini kurtaramayan bu adamdan daha hüzünlü değildi.
Bana soracak olursanız benim için en büyük mutluluk bu dünyaya ait olduğumu unutmak olurdu. Bu dünyanın bana bir faydası yok –böylesi şaraplar hariç tabii– benim de ona.