Kendi kokusu, kendi ısısı, kendi rengi, kendi tozu dumanı ve kendi süratiyle geçen rüzgarlar gibi biz de geçeri z İstanbul' dan...
Bilerek İstanbul'un; bir sevda gibi konduğu nu yürekleri üstüne...
Bilerek İstanbulun; bir öpücük gibi konduğu nu yeryüzüne...
Ve bilerek, işte o günden sonra; Yar yüzü olduğunu yeryüzünün!..
Ha yeryüzünde bir şehirdir İstanbul;
Ha yar yüzünde bir öpücük!..