Sözün asaletidir, yalnızlığı düş yapan
Yüzyıllık bağ evini bekleyen genç bir anı
tapusu kimindir bilmez; o yaşlı bahçe
böğürtlen dikeninde gecekondu bir hüzün
müşkülünde asmanın sessizlik kırıntısı
Gelincikler gece siyahtır; gök kuşağı aklım
ayrık otları gül imasında hemen her sabah
ya üzülürsün dalga geçmesine çalı çırpının
ya sevinirsin karıncanın ekmek kavgasına