Resmi anlamda genç olduğunuzun kabul edildiği ve yaşamak için yetişkinlerin gözetiminde bulunmanızın şart koşulduğu yıllar vardır. Otobüse binerken bile ciddiye alınmadığınız, ayıp olmasın, kişiliğiniz, ruhunuz olumsuz etkilenmesin, ezikliğini hissetmeyesiniz, önemsenmediğinizi düşünmeyesiniz diye indirimli olarak isimlendirilen kıytırık bir ücret ödemenize izin verilen yıllar bunlar.
Büyük bir gururla yetişkinlik mertebesine ulaştıktan sonra yadırganmaya başlanan, küçümsenen, horgörülen gençlik yılları, hatalarla, indirimlerle, ayıplarla, yanlışlarla dolu, sanki bir utanç kaynağı gibi bir daha gün ışığına çıkmasın diye, zorunda kalındığı için yaşanan ama acilen unutulması gereken bir süreç olarak hafızaların en karanlık köşelerinde, en sağlam kilitlerin arkasına hapsedilir, gençlik ile ilgili kavramlar hep başkalarını aşağılamak için kullanılan argümanlara dönüşüvermez mi?
Sonra, nasıl oluyorsa, bir gün ondan bahsetmek gerekince, her şeyin özlenecek kadar güzel, rahat, eğlenceli olduğu; çiçekler, böcekler, kuşlar arasında geçen; arkadaşların, dostlukların, unutulmaz aşkların, ilk öpücüklerin, bir daha yaşanamayacak heyecanların insanoğluna bahşedildiği, özlemlere sebep, en yakın örneğinin cennette vaat edildiği bir yaşam dile getirilir. Ama öyle değil işte...
Kendinizi kandırmayı bırakın. Gençlik yılları, masumiyetin, saflığın, çiçeklerin böceklerin arasında, kırların üzerinde pembe elbiselerle mutluluk ve coşkuyla hoplaya zıplaya geçen bir rüya olmadığı gibi bu kitap da masum bir kitap değil. El ele tutuşup şarkılar söyleyen, piknik örtülerini serip çiçeklerden taç yapan, tüminsanlığa barış getirmek için geleceği dostluklarla, sevgiyle, anlayışla, coşkuyla karşılamaya hazırlanan kahramanlarla dolu bir gençlik kitabı değil bu. Arkadaşının suratına önce acımasızca yumrukların atıldığı sonr elinden umutlarının çalındığı, sevgililerin köpek tekmelercesine terk edildiği, can yakmanın marifetten sayıldığı yıllardan bahsediyoruz, yanlışlık olmasın, gerçekler canınızı yakmasın.
Uyarıldınız...
