Doğu Türkistan, Çin'in korkunç bir asimilasyon politikası uyguladığı, zulm ettiği, sömürdüğü Doğudaki parçamız. Yüz ölçümü Türkiye'nin iki katından büyük, yaşayanların çoğusu Türk ve müslüman.
Mehrigül, Doğu Türkistan'da korkularla, baskılarla büyüyen bir kızı çocuğu ve her zaman olduğu gibi kadın olmak böyle coğrafyalarda en zoru. Kız çocukları eğer okula gidip Çince öğrenmezlerse 16 yaşına geldiklerinde Çin'deki fabrikalarda çalışmaya gönderiliyorlar. Çünkü Ülkelerinde kalıp Uygur erkeklerle evlenip Uygur çocuklar dogurmalari istenmiyor. Zorla Çinli erkeklerle evlendirilip asimile ediliyorlar. Mehrigül 14 yaşında abisi evi terkettiği için evin bütün işi Ona kalıyor. Ailesine yardım etmek zorunda ve küçük kız kardeşi okula gidebilsin diye kendi okul hayallerinden vazgeçiyor. Yaşı küçük ama verdiği savaş çok büyük. Babası abisinin gidişinden sonra tamamen değişmiş. Anne pasif ve baba karşında sürekli sessiz. En büyük şansı dedesi. Dedesinden öğrendiği sepet örme zanaatı belki de onun fabrikaya gönderilmesini engelleyecek olan tek şey. Amerikalı bir kadın turist bu sepetleri farkedip Mehrigül'ün babasına güzel bir teklifte bulunur. Hayal kurmanın bile yasak olduğu topraklarda doğan Mehrigül'ün kaderi belki de bu sayede değişecek.
Dili sade,akıcı bir bir çırpıda okunuyor. Ama bende hep bazı şeyler yarım kaldı. Abiye ne oldu, Mehrigül'ün hikayesi tam nasıl devam etti sanki ikinci kitabı çıksa süper olacakmış.
