İnsanın hayât-ı içtimâiyesini ifsâd eden bir desise-i şeytaniye şudur ki:
Bir mü'minin bir tek seyyiesiyle, bütün hasenâtını örter.
Şeytanın bu desisesini dinleyen insafsızlar, mü'mine adâvet ederler.
Halbuki Cenâb-ı Hak haşirde adâlet-i mutlaka ile mizân-ı ekberinde a'mâl-i mükellefîni tarttığı zaman, hasenâtı seyyiâta gâlibiyeti, mağlûbiyeti noktasında hükmeyler.