İmkansızın Politikası
Jean-Michel BesnierSözler ve Alıntılar
En azından bir kere güldürmeyen şeye yanlış diye bakın.
Çocuk masumluk ve unutkanlıktır, yeni bir başlangıç ve bir oyundur, kendi çevresinde dönen bir çarktır,…
Tehlikenin büyüdüğü yerde, kurtarıcı da büyür.
Dil uygarlaşmış insanın ifadesi iken, şiddet suskundur.
Kaygı ve tasaları giderici olandan uzaklaştığımızda, kendimize yaklaşırız, daha önce gülmenin tuhaflığını, kaygı verici bir sessizliğin güzelliğini taşıyan ve bizde ölen bu kutsal ana yaklaşırız.
Karanlık, ışığın şiddetini taşır. Karanlığın kendisi gençliktir ve düşüncenin sarhoşluğudur. Karanlıkta insan kendisini çözümsüz sorulara bırakır.
Olanakları kurutan veya saçma çatışkılar içine hapseden dünyaya karşı savaş açmak; bilindiği üzere sözlerindeki öfke o dö
nemde provokasyonun doruk noktasına varan André Breton’un grubunun gerekçesi de budur: “Gerçeküstücülüğün, mutlak ayaklanmayı, toptan boyun eğmezliği, kuralına uygun sabotajı kendisi
için bir dogma yapmaktan korkmadığı ve şiddet dışında hiçbir şeyden beklentisi olmadığı anlaşılıyor. En basit gerçeküstücü
edimde ellerde tabancalar, sokağa çıkılır ve mümkün olduğunca kalabalığın içine rastgele ateş edilir. Yürürlükteki alçaltıcı ve aptallaştırıcı küçük sistemden bu şekilde kurtulma isteğini en azından bir kere duymamış kişinin bu kalabalık içindeki yeri çok bellidir, göbeği namlu hizasındadır.”