Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

İnsan Bir Ormandır

Oktay Akbal

İnsan Bir Ormandır Gönderileri

İnsan Bir Ormandır kitaplarını, İnsan Bir Ormandır sözleri ve alıntılarını, İnsan Bir Ormandır yazarlarını, İnsan Bir Ormandır yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
117 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
1950’lerin İstanbul’unda geçen İnsan Bir Ormandır kitabında, 40'larının sonuna merdiven dayamış bir adamın acelesiz günlerini anlatıyor Akbal. Beyoğlu’nun arka sokaklarında gezinip, sinemalarında nefes alırken, meyhanelerinde geceleyip Gezi Parkı’nda şafağı kucaklarken hep sessiz hep yavaş bu adamın geçmişiyle hesaplaşmasını anlatıyor aslında. Geçmiş dostluklar, geçmiş sevdalar, mutsuz bir evlilik ve eve dönülmeyen akşamların yükü ile ağır ağır akıp giden bir kısa roman bu. Geçmiş ile şimdi arasında bir sek sek oyununa dönüşen kitap, bir akşam vakti başlayıp ertesi sabaha dek süren bir yarım gün kadar olsa da başkahramanının yıllara başkaldırısı aslında. Geleceğe göz kırpan bir başkaldırı. Ancak yanlış anlaşılmasın içinde öfke yok, kırgınlık ve pişmanlık belki… Geçmişin ağaçları arasında dolaşırken, bir tür kendi kendini bağışlanma, kendi kendine bağışlanma ayini gibi sürüyor sayfalar. Ormanın geceyle berabere çöken tekinsiz karanlığından sabahın ilk ışıklarının beraberinde getirdiği umut huzmeleri gibi bir kısa yolculuk oluyor. Okurunu da kendi ormanında yolculuğa çıkmaya davet eden kitaptan geriye ise Akbal’ın hafızalarda fotoğraf olarak kayıtlı duran gülümsemesi kalıyor.
İnsan Bir Ormandır
İnsan Bir OrmandırOktay Akbal · Can Yayınları · 1997129 okunma
Reklam
Bir cumartesi ben de ayrıldım, o da. Ayrı ayrı yönlere. Kalan: "O siyah gözler, yaktı beni mecnun etti." havası, bir de zaman içinde kopuk bir iki anı...
Senin de yaşamın bir roman mı? Herkesin yaşamı bir romandır. Yaşanmadık! Yalnızca yaşanır yaşam romanları. İçindeyken yuvarlanıp geçilir.
Yirmisinde, otuzunda, kırkında. Zaman boşuna mı akıyor hep?
Reklam
Bazı zaman parçaları yaşantımızın öteki bölümlerinden ayrıdır, kopuktur. Ne yapsan birleştiremezsin. Bir bütün haline getiremezsin. O zaman parçası içinde özgürüz.
Eski yaşantıları hatırlamak! Yaşamak olmuyor anı. Yaşamanın karikatürüdür anı gerçekte. Nice süsleseniz de yaşanan değildir o.
Birini çevirip sorsam: "Senin de yaşamın bir roman mı?" Herkesin yaşamı bir romandır.
Reklam
İçimizden geçenleri saklamamak gerek...
İnanmadan konuşuruz çoğu kez. O anı kurtarmak için. Karşımızdakinin ne dediğini dinlemeden. İçimizden geçenleri saklayarak.
Geçmişte yaşamaktan, gerçekte yaşamaz olur kişi.
Anılar çözülür, dökülür önüne. Toplamak zor olur sonra. Nasıl kopar bir kolyeden tanecikler, dağılır giderse, öyle. Tek tek gelmeli anılar. Hepsi birden yaşanmaz. Çekilmez olur ağırlıkları.
Üstüme üstüme geldi taşıtlar. Hepsi çiğnemek mi istiyor beni? Kaçmalı bir yana...
İlk kez ormansızdım. İlk kez güneşler doğuyordu içimde. Gölgesiz, rüzgârsız... Kaldırdım kadehimi: "Hoşgeldin ..." dedim.
Sayfa 117 - Can YayınlarıKitabı okudu
439 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.