*İslâm, kâinatla insan arasında sağlam bir dostluk bağı kurar.*
•Bu eser; ruhun maneviyattan koparılarak iyileşemeyeceğini, insanlığın fıtrattan uzaklaştıkça duygusal anlamda kendisini tatmin edemeyecek yollara başvurduğunu ispat gayesiyle yazılmış.
•En etkileyici yanı; ruhsal sıkıntıları anlatırken ayetlerle desteklemesi oldu. Bilimin Batı’ da ilerleyip Kur’anın baş konularını müslümanlardan daha çok araştırarak geliştirmesi sonucunda; birçok kavramın ‘özünü yitirerek’ bize geri dönüşünü ne yazık ki sadece izliyoruz.
•Muhammed Kutubun deyimiyle “Bilinmelidir ki Kurân-ı Kerîm psikolojik, bilimsel, düşünsel bir teoriler kitabı değildir. Ancak Kurân bütün bu teorileri meydana getirecek ve ortaya serecek derecede yeterli ve mükemmel prensipleri ihtiva eder. “
• Ayrıca Muhammed Kutub’a göre Freud; irade ve seçim gücüyle donatılmış yüceliklerle dolu insan ruhunu ‘cinsellik ve açlık’ kavramlarının ortasına sıkıştırmıştır. Kitabın büyük çoğunluğunda Freuda ve ayrıca Materyalistlere eleştirileri görebiliyoruz.
•İnsan fıtratına dair yaptığı tespitler manidar. Bu tespitlerden birisi şöyle;
“Bazı kimselerde hayal aynen ilk zamanlardaki gibi canlı, hareketli ve yaratıcı güce sahip olarak kalır. Biz bunlara sanatkârlar diyoruz. Diğer kimseler ise, hayal deryaları kurumuş olduğundan; sanat üreterek değil, üretilen sanat eserleriyle avunarak geriye kalan güçlerini tatmin etmeye çalışırlar. “
~ Kitaba dair en büyük eleştirim; bilimsel dilden uzak ve sadece muhafazakarlara hitap edebilecek bir dille ortaya konmasıdır. Bu cümleler; herhangi bir inanca sahip olmayan insanlarla da buluşabilmeliydi...
