İnsancıklar, Dostoyevski’nin yazdığı ilk roman olma özelliğini taşıyor. 25 yaşında yazdığı bu eser o zamanın eleştirmenleri tarafından oldukça beğenilip, geleceğin yetenekli yazarlarından olabileceğinden bahsediliyor.
Eser ismi aslında “Zavallı İnsanlar”, “Yoksul İnsanlar” anlamı taşırken, çevirmen ya da yayımcı tarafından Türkçe’ye İnsancıklar olarak çevrilmiştir.
Eserde, 1800’lü yılların özellikle yoksul yaşamı üzerinde dururken, zengin kesimine değinmiş ve aradaki uçuruma dikkat çekmiştir.
Eser, aynı avlu içerisinde karşılıklı odalarda kalan Varvara Alekseyevna isimli genç kız ile orta yaşlı Makar Devuşkin arasında geçen mektuplaşmalardan oluşuyor.
Birbirinden daha yoksul olan bu iki insanın bulundukları çevredeki gözlemleri ve yaşadıkları, birbirlerine karşı düşünceli tavırları, fedakarlıkları, empatileri ve zenginlerin sergiledikleri kibrin, insan üzerindeki etkisi mektuplar aracılığıyla okura yansıtılmış.
Yoksulluk Varvara’yı istemediği bir yöne itmiş sürüklerken, buna dur demeyen, korkak Makar…
Erkeklerin özeti gibisin.
Bazen saklanır insan, saklanır, yakalanmamak için gizlenir, burnunun ucunu göstermeye bile korkar; yerini belli etmez, çünkü önyargı kol geziyordur, çünkü yeryüzünde başka bir şey kalmamış gibi, herkesin arasından seni bulup şamataya alırlar(…)
