Bir kuklaydık , yetişkinlerin elinde oyuncak
Bir kuklaydık, istedikleri gibi parçalanan
Biz bir kuklaydık, duyguları önemsenmeyen
Ve biz bir kuklaydık, herkesi aynı şeye çevirmeye çalışıyorlardı
Tamirhanenin kuytu bir köşesinde
Terkedilen yine bizlerdik
Yaralı , kırgın , korkmuş
Bunlar bir kuklanın duyguları olabilir miydi?
Ve en fenası da parçalanmıştık ama birleştirmeye bile uğraşmamıştı kimse
Ben bir insan mıydım yoksa iplerini eline geçirdiniz bir kukla mı?
Ben neydim?
Hastahanenin kuytu bir köşesinde olurdu her zaman
Kapısında “Çocuk ve ergen psikolojisi” yazar
Hangi çocuk inanır orda olanlara
Onları terk edenlere
Yaralı , kırgın , korkmuş bir vaziyette
Ve en kötüsüde yaralanmıştık ama kimse yaramıza bakmamıştı
Terzi kendi söküğünü dikemez derler
Biz terzi değildik ama kendi yaramızı diktik