İslam Dininden Çıkaran Ameller
Ebu Basir Et-TartusiSözler ve Alıntılar
Hüküm ve kanun koyma, sadece Allah’a aittir. Allahu Tealâ şöyle buyurur:
“Hüküm ancak Allah’ındır. O, doğruyu haber verir ve O,
ayırt edenlerin en hayırlısıdır.” (En’am/57)
“Hüküm ancak Allah’ındır. O kendisinden başkasına ibadet etmemenizi emretmiştir.” (Yusuf/40)
“O, kimseyi hükmüne ortak kılmaz.” (Kehf/26)
“Yoksa onların Allah’ın izin vermedği şeyleri kendilerine
dinden şeriat yapan ortakları mı vardır? Eğer ayırdedici söz olmasaydı, muhakkak aralarında hüküm olunmuştu bile. Doğrusu zalimler için can yakıcı bir azab vardır.” (Şura/21)
Sayfa 72 - ŞEHADET YAYINLARI
Allahu Tealâ’nın Şeriatını Başka Kanunlarla Değiştirmek
Bu, Allahu Tealâ’nın indirdiği hükümlerin tamamını veya bir kısmını terkedip, beşeri kanunlar ile hükmetmek, bu kanunları Allahu Tealâ’nın şeriatından üstün görmek ve kullar üzerine bu kanunları ilzam etmektir.
Bu fiil, her yönüyle büyük küfürdür ve bunu yapan kişi,
nass ve icmayla tekfir edilir. Allahu Tealâ’nın indirdiğini
mücerred olarak terkeden kişi hakkında söylenenlerin, bu kişi
hakkında da söylenmesi caiz değildir.
Zira Allahu Tealâ’nın indirdiğinin mücerred olarak terkedilmesinin kısımları arasında küfür olmayan küfür hükmünde olanı da bulunmaktadır. Bunun
delili Allahu Tealâ’nın şu ayetidir:
“Onlar hala cahiliye (devrinin) hükmünü mü istiyorlar?
Yakin sahibi (hakka kesin iman eden) bir toplum için, kimin
hükmü Allah’ın hükmünden daha güzel olabilir?” (Maide/50)
Sayfa 59 - ŞEHADET YAYINLARI
Yaratılmışlardan Yardım İstemek
Bu, insanlar arasında en fazla yayılmış olan küfür sebeplerindendir. İnsanlardan çoğu, güzel bir şey yaptığını zannederek
bu ameli işlemektedir. Bu nedenle insanların bu konuda uyarılması öncelikli görevlerden biridir.
Sadece Allahu Tealâ’nın güç yetirebileceği bir konuda,
mahlûkattan yardım istemek ve medet ummak, kişiyi dinden çıkaran bir
Sayfa 213 - ŞEHADET YAYINLARI
Allah İçin Düşünün İbret Alın !!!!!!
“Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar kâfirlerin ta kendileridir.”
(Maide/44)
“Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar zâlimlerin ta kendileridir.”
(Maide/45)
“Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar fasıkların ta kendileridir.”
(Maide/47)
Sayfa 61 - ŞEHADET YAYINLARI
Amelin İmandan Sayılması:
Birçok nass, amelin imandan sayıldığına delalet etmektedir. Allahu Tealâ’nın şu sözü, bu nasslardandır:
“Allah imanınızı zayi edecek değildir.” (Bakara/143)
Buradaki imandan kasıt namazdır. Allahu (Subhanehu ve Tealâ), namazı -ki bu ameldir- iman olarak isimlendirmiştir.
Kurtubi (rahimehullah) şöyle der:
“Allah imanınızı zayi edecek değildir.” Yani namazınızı.
Görüldüğü gibi burada niyet, söz ve ameli kapsadığından dolayı
namaza “iman” adı verilmektedir. İmam Malik şöyle demiştir:
Ben bu ayet-i kerime vesilesiyle Mürcie’nin; namaz imandan değildir şeklindeki sözlerini hatırlıyorum (da böyle bir sözü
nasıl söylediklerine şaşıyorum).” (Tefsiru Kurtubi, 2/157.)
Ebu Hureyre’den rivayet edildiğine göre, Resulullah’a
(sallallahu aleyhi ve sellem), hangi amelin daha faziletli olduğu soruldu. Bunun üzerine Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Allah’a ve Resulüne iman.” (Buhari)
Görüleceği üzere Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) imanı, amellerin en üstünü olarak isimlendirmiştir.
Yine Resulullah’tan (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: “İman altmış küsur veya yetmiş küsur şubedir. Bu şubelerin en üst şubesi “Lailahe illallah” sözü, en alt şubesi ise yolda eziyet veren şeyleri kaldırmaktır. Haya ise, imandan bir şubedir.”
(Muslim, Ebu Hureyre’den (radıyallahu anhu) rivayet etmiştir)
Sayfa 19 - ŞEHADET YAYINLARI
!!!! Meşru Olmayan Tevessül:
Bu ise, bir kişinin duası ile değil, bizzat o kişinin zatı ile tevessülde bulunmaktır.
Bu tevessülün, kendisi ile tevessülde bulunulan kişinin huzurunda, gıyabında veya ölümünden sonra olması arasında fark yoktur.
“Allahım, sana filanla (onun zatını kastederek) tevessülde bulunuyoruz” veya “Allahım, filanın hakkıyla ya da filanın senin yanındaki
Sayfa 203 - ŞEHADET YAYINLARI
Sözün İmandan Sayılması:
Sözden kastımız, dil ile
Kelime-i Tevhid’in ikrar edilmesidir. Sözün imandan ve onun
şartlarından sayıldığının delillerinden birisi, Resulullah’ın
(sallallahu aleyhi ve sellem), amcası Ebu Talib’e söylediği şu sözüdür: “Ey Amca! Allah’tan başka ilah yoktur de, ben de bununla
sana kıyamet gününde şahitlik edeyim.” Bunun üzerine Ebu
Talib şöyle cevap verdi: “Kureyş beni ayıplayarak, Ebu Talib’i
buna ancak korku sevketti demese, bunu söylerdim.”4
Ebu Talib, “La ilahe illallah” demeye yanaşmadı. Bunun
üzerine Allahu Tealâ şu ayetleri indirdi:
“Muhakkak ki sen sevdiğini hidayete erdiremezsin. Fakat
Allah dilediğine hidayet verir ve O, hidayet bulanları daha iyi
bilir.” (Kasas/56)
“Kendilerine onların gerçekten çılgın ateşin arkadaşları
oldukları açıklandıktan sonra –yakınları dahi olsa- müşrikler
için bağışlanma dilemeleri peygambere ve iman edenlere yaraşmaz.” (Tevbe/113)
Sayfa 17 - ŞEHADET YAYINLARI