Allah’tan başka her şeyin bir öncesi vardır. Hukuk hüdayı nabit (kendiliğinden oluşan) bir şey değildir, ilk insan topluluğundan beri gelen bazı hukukî ahkam vardır. Toplum çoğaldıkça hukukî ahkam artmıştır. Bazı hükümler değişse de ilk şeklini az çok koruyan hükümler vardır. Kurban, hac vb. ritüeller gibi. Bazı ilkel ritüeller de bu cümledendir. Hukuk tekâmül eder. Temelde vahye dayalı hukuklar da tekamüle tabidir. Allah’ın tekâmül kanunu çok geneldir. Mitoloji uzmanlarına göre ilk toplumlar, insanın olup biteni anlama merakı ve korkularını yenme, gizli güçleri dua, sihir vb. ile etkileyip onlardan yararlanma arzusu ile dindar toplumlar idi. Arkeolojik kazılar da ilk toplumların din sahibi olduklarını göstermektedir. Ülkemizde 12 bin yıl öncesine tarihlenen Göbekli Tepe kazılarında görüldüğü gibi. İslam öncesi Arap toplumu pagan olarak nitelenir ama aslında onlar da çoğunlukla Allah’a inanmakta idiler. Bu duruma Kuran da işaret eder, hatta Kâfirim suresinde “leküm diniküm veliye din” (Sizin dininiz size, benim dinim bana) denir; beğenilmese de müşriklerin bir dini olduğu kabul edilir. İslam, Arapların Allah’a şirk koşmalarını, putları aracı yapmalarını kaldırmıştır, Arapların bazı adetlerini değiştirmiştir. Şu kadar ki bazı tarihî ve fıkhî kaynaklar göstermektedir ki İslam Arapların bazı fıkhî ahkamını da almıştır.
