İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş
Titus Burckhardtİslam Tasavvuf Doktrinine Giriş Sözleri ve Alıntıları
İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş sözleri ve alıntılarını, İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş kitap alıntılarını, İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Parlaklık ve uyum ahadiyet'ten doğar.
Ahmed ibn el-arif aşk hakkında şöyle der:
O, yokoluş vadilerinin girişi ve kendini unutma derecelerine doğru inilen tepedir;
Zaten, tasavvufî düşünce, gerçeği, örneğin
cevheri süreklilik gibi, gerçeğin tek bir durumu
içine, ya da diğer hepsini dışta bırakıp, duyumsanabilir varlık ve akledilebilir varlık gibi, derecelerinden
yalnız biri içine kapatmak eğilimini hiçbir
zaman göstermez. Buna karşılık, sayıcız gerçeklik
dereceleri olduğunu kabul eder ki, bunların
hiyerarşisi geri dönüşü kabul etmez. Öyle ki, görelinin
kendi ilkesi ile asal olarak aynı (bir) olduğunu veya ilkenin kendinden doğan şeylerle
kuşatıldığını söylemeksizin, kendi «ilkesi» olduğunu
onaylamak mümkündür. Böylece, asal gerçeklikleri
düşünülürse, bütün varlıklar Allah’tır.
Ama Allah, bu varlıklar değildir. Kendi Gerçeklik'inin
onları dışarıda tuttuğu anlamında değil,
bu şeylerin gerçekliğinin O’nun sonsuzluğu karşısında
bir hiç derecesinde olmasından.
örneğin ruhsal
yoksulluk (fakr), Ruh’un zenginliğinin ters'inüen
yansımasıdır. İçtenlik (ihlas) ve doğruluk (sıdk),
psişik eğilimler karşısında ruhun bağımsızlığının
anlatımları, soyluluk da (kerem) İlahî Büyüklük’-
ün beşerî bir yansısıdır. Bu «gerekli» erdemlerde
geriye dönüşlülük muhtevada değil, biçimlerdedir,
yani bu erdemler alçakgönüllülük ve
doygunluk durumunda bulunurken bunların gerçeklikleri
ün ve büyüklükten başka birşey değildir
özgürlük, her yerde bilinen şekliyle, yani özünde
herhangi bir kayıt taşımayan özgürlük olduğundan,
insanın günalı işlemekte, dilerse kendini bir uçuruma atmakta
özgür olduğu söylenebilir. Bununla birlikte insan
eyleme geçer geçmez, bu özgürlük, gerçekliğe aykırı öldüğü
oranda hayalî olur: böyle biri yaptığı seçimin tutsağı
olur, oysa ruhsal bir eğilim içinde olan biri, daha
yüce bir özgürlüğe doğru yükselir. Öte yandan cehennemin
gerçekliği yamlsamadâh dolayı olduğundan, -çünkü
Allah’tan uzaklaşma ancak geçici olabilir- cehennem.
Rahmet yanında, sonu algılanamasa da, sonsuza dek
var olamaz; günah durumlarının tersinden ebediliğidir
Tasavvuf bir gelenek , yani ilahi kaynaklı bir Hikmetin aktarılması olduğuna göre hem zaman içinde bir devam, hem de ruhsal kaynağıyla bağlantısında kesinti olmayan bir yenilenmedir. Her geleneksel doktrin tanımı gereği, özünde değişmezdir. Ama bunun sunuluşu belli bir «kavramsal biçem» çerçevesinde — yani geleneğin değişmeyen temeli üzerinde — keşfin değişik olumsal tarzları doğrultusunda ve beşeri durumlara uygun olarak kendi kendini yenileyebilir.
Sayfa 12 - KitabeviKitabı okudu
Sufi yazarlar arasında Muhyiddin ibn Arabî,
Ahmed ibn el-Arif, Sühreverdî (Hâlepli), Cüneyd
ve Ebul Haşan eş-Şazilî gibi bazıları son derece
entellektüel bir tavır gösterirler, ilahî Gerçekliği
her cesit bilginin tümel aslı gibi düşünürler. Hallac-ı Mansur ve Mevlana Celaleddin
Rumî gibi diğer bazıları da aşkın dilini kullanırlar.
Onlara göre ilahi gerçeklik her şeyden
önce, zevkin sınırsız konusudur (objet) Ama tavır
almadaki çeşitlilik, bazılarının sandığı gibi, tasavvuf
okulları arasında herhangi bir anlaşmazlığa
yol açmış değildir. Böyle sananlara göre,
akılcı bir dil kullanan sufiler, örneğin Yeni Eflatunculuk
gibi İslam'a yabancı doktrinlerin etkisinde
kalabilirlermiş ve ancak, heyecansal (emotiv)
bir tavrın temsilcileri Tevhidci bir görüşten
kaynaklanan gerçek tasavvufun sözcüleri olabilirmiş.
Aslında burada sözkonusu olan çeşitlilik,
doğuştan gelen eğilimlerin çeşitliliğine tekabül
etmektedir. Yaratılışın bu gereği, doğal olarak beşer
dehasına eklenmekte ve gerçek tasavvuf çerçevesinde
kendi yerini almaktadır. Akılcı tavır
ile duygusal tavır arasındaki fark, bu alanda göı-
ülebilecek farkların en önemli ve genel olanıdır,
o kadar.