1997 yılında bu kitap yayımlandığında hemen bütün ortadoğu ülkelerinden tepki görmüştü. Zira Türkiyede nasılsa diğer Arap ülkelerinde de Kürtlerin durumu pek kaale alınmıyordu. Ancak bu kitabın yayımı ile başlayan bir kıpırdanış hala arapların ve diğer milletlerin kabusu olmaya devam etmektedir.
Kitaba gelince. Bu kitap öyle Kürtlerden bahsedildiğine bakılmasın sakın. Zira yazar Arap toplumların refahından tutun da İran hayranlığına varırcasına konuyu saptırmaktan başka bir işe yaramamış.
Yazar bütün çözümleri İslami perspektif yana görse de araplıktan ve ümmetçilik anlayışından başka bir şey söylemiyor bu eserde.
Sağlam bir tarih kronolojisi anlatımı desteklemiş. Lakin çözüm yolları imkansızdan da öte. Hem Kürtlerin haklarını savunup hem de Kürtleri büyük devletlere bağımlı kılmak anlayışı büyük bir çelişkidir bana göre.
Yazar bu konuda halifelik makamının da çözüm yolu olabileceğini söylerken Osmanlı dönemindeki Kürtlerin tarihlerinden bi haber belli ki.
Velhasıl kelam, bu eser ne kadar Kürtlerden yola çıksa da Arap milliyetçiğine, ümmetçiliğe, ütopik büyük İslam devletine, İran hayranlığına ve günümüz şartlarından uzak kalmasına takılıp kalmış düşünceler karmaşasından başka bir değil.
