İstanbullu Elefteria
Kemal YılmazSayfa Sayısına Göre İstanbullu Elefteria Sözleri ve Alıntıları
Sayfa Sayısına Göre İstanbullu Elefteria sözleri ve alıntılarını, sayfa sayısına göre İstanbullu Elefteria kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Küçük, sıradan insanlar vardır. Kendilerini hiç tanımayan büyük adamların ihtirasları için küçücük dünyalarında yaşamları alt üst olan,
büyük zararlar gören, yardan ayrı kalan, vatan hasreti ile yanan...
Her birinin ayrı hikayesi vardır biliriz. Yazık ki tarih yazmaz onları!
Sayfa 9Kitabı okudu
#yenibirmacera
Küçük sıradan insanlar vardır. Kendilerini hiç tanımayan büyük adamların ihtirasları için küçücük dünyalarında yaşamları alt üst olan, büyük zararlar gören, yardan ayrı kalan, vatan hasreti ile yanan...
Her birinin ayrı hikâyesi vardır biliriz.
Yazık ki tarih yazmaz onları!
Sayfa 9 - Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
İstanbullu Elefteria
Küçük sıradan insanlar vardır. Kendilerini hiç tanımayan büyük adamların ihtirasları için küçücük dünyalarında yaşamları alt üst olan, büyük zararlar gören, yardan ayrı kalan, vatan hasreti ile yanan...
Her birinin ayrı hikâyesi vardır biliriz.
Yazık ki tarih yazmaz onları!
Sayfa 9 - Yeniinsan YayıneviKitabı okudu
Küçük, sıradan insanlar vardır. Kendilerini hiç tanımayan büyük adamların ihtirasları için küçücük dünyalarında yaşamları alt üst olan, büyük zararlar gören, yardan ayrı kalan, vatan hasreti ile yanan...
Her birinin ayrı hikâyesi vardır biliriz. Yazık ki tarih yazmaz onları!
Sayfa 9Kitabı okudu
Ölümün erken geleni içinizi burkar, geride kalanların acısını hissedersiniz. Belki de böyle bir şey yaşamamak için dua edersiniz içinizden...
Sayfa 12 - Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
Temmuz sıcağında, güneşin yansımasıyla gözleri yoran bembeyaz taşların her birinde ayrı bir hikâye... Kimi tamamlanmamış, yarım kalmış ya da orada yatanda saklı, asla bilinmeyecek öykülerin kütüphanesi...
(müthiş bir mezarlık tasviri)
Sayfa 12Kitabı okudu
Baba, sevgili, vatan özlemi...
Çocukluk merakı, özlemi, hep sordururdu, babasını dinlemek isterdi annesinden. Elefteria da Magnolia'ya, babasını anlatırdı, her defasında daha da özleyerek. Bir de hep özlediği vatanını, çocukluğunu, genç kızlığını yaşadığı şehri... İSTANBUL'u.
Atina'da yaşayan İstanbullu Eleftera'nın kızı Magnolia...
Sayfa 15Kitabı okudu
Annesi Elefteria'nın mezarı başında Magnolia
Hep anlattın bana İstanbul'u, Beyoğlu'nu, Yeniköy'ü, Bebek'i, Boğaz'ı, oradaki evimizi, babamı... Hep, seneye gidecektik, özlediğin vatanına... Ama hep seneye kaldı gidemedik. Söz, ben gideceğim senin yerine boğaz havası almaya, babamın mezarında senin okuyamadığın o duaları okumaya.
Sayfa 19Kitabı okudu
Magnolia dayanamadı sordu.
"Anne babamı hâlâ seviyor musun? Yoksa anılarla mı mutlu oluyorsun?
Elefteria'nın gözleri ıslaktı. Sadece, "Gölgesi olsa burada, razıyım!" diyebildi
Sayfa 23Kitabı okudu
İstanbul'dan iki gün içerisinde ayrılacaksınız dendiğinde Celena, ondört yaşındaymış. Elefteria'dan dokuz yıl sonra gelmiş. Ne zaman ziyarete gelse, annesi aradaki dokuz yılda neler değiştiğini öğrenmek için sorardı Celena'ya. İkisinin de İstanbul özlemi daha da artar kendilerini tutamayıp ağladıkları olurdu.
Sayfa 27Kitabı okudu