İstanbul'un 100 Şarkısı kitaplarını, İstanbul'un 100 Şarkısı sözleri ve alıntılarını, İstanbul'un 100 Şarkısı yazarlarını, İstanbul'un 100 Şarkısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
yine bir gülnihal aldı bu gönlümü
sim ten gonca fem bi-bedel ol güzel
âteşîn ruhleri yaktı bu gönlümü
pür eda pür cefa pek küçük pek güzel
görmedim kimsede böyle bir dil-rübâ
böyle kaş böyle göz böyle el böyle yüz
aşıkın bağrını üzmeye göz süzer
el’aman pek yaman her zaman ol güzel
tenhâlarda uçarım
kahkahalar saçarım
gönül avcılarını
aldatıp da kaçarım
daldan dala konarım
gizli gizli yanarım
yalnız onu sevmiştim
ismini hep anarım
sen kimseyi sevemezsin sevmeyeceksin
rüzgârların önünde kuru bir yaprak gibi sürükleneceksin
şefkat nedir aşk nedir ömrünce bunu bilmeyeceksin
rüzgârların önünde kuru bir yaprak gibi sürükleneceksin
sarahaten acaba söylesem darılmaz mı
darılmak adeti bilmem ki çapkının naz mı
desem ki “ben seni” yok dinlemez ki hiddet eder
niçin bu sözde ne var sanki hiddet etse ne der
desem ki “ben seni pek çok” ya kızar konuşmazsa
derim “bu çektiğim insaf edin eğer azsa”
desem ki “ben seni pek çok” hayır kızar bilirim
tereddüdüm acaba hiddetinden az mı elîm
desem ki “ben seni pek çok” sakın gücenme e mi
sakın gücenme eğer anladınsa sevdiğimi
sana dün bir tepeden baktım aziz istanbul
görmedim gezmediğim sevmediğim hiçbir yer
ömrüm oldukça gönül tahtıma keyfince kurul
sâde bir semtini sevmek bile bir ömre değer
nice revnaklı şehirler görülür dünyada
lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan
yaşamıştır derim en hoş ve uzun rüyâda
sende çok yıl yaşayan sende ölen sende yatan