İşte Lenin!
Nadejda Krupskayaİşte Lenin! Gönderileri
İşte Lenin! kitaplarını, İşte Lenin! sözleri ve alıntılarını, İşte Lenin! yazarlarını, İşte Lenin! yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Emperyalist savaş Doğu'yu uyandırdı, onun halklarını uluslararası politikanın içine çekti. Doğu halkları (Çin, Hindistan) dünya savaşının arenasına adım attılar, “...sosyalist devrim”, diyordu Lenin, “sadece ve esas olarak her ülkenin devrimci proletaryasının kendi burjuvazisine karşı bir savaşımı olmayacak, hayır, tüm emperyalizm tarafın dan ezilen sömürge ve bağımlı ülkelerin, tüm bağımlı ülkelerin uluslararası emperyalizme karşı bir savaşımı olacak.
Ekim Devrimi’nin kendiliğinden meydana geldiğini sanmak bir hata olurdu. Diğer yandan devrimin bir komployla meydana getirildiğini sanmak daha küçük bir hata olmazdı. Ekim Devrimi'nde işçi ve köylü yığınlarının muazzam devrimci yükselişi bu hareketin Bolşevik Parti tarafından iyi örgütlenmiş yöneti miyle biraraya geldi.
II. Parti Kongresinden sonra Bolşeviklerle Menşeviklerin yolları sürekli ayrıldı. Durum ne denli militancaysa görüş ayrılıkları o denli keskin oldu. 1917 yılında sosyalizmin inşası gündemdeyken, Bolşevikler adım adım koca zorlukları yenerek bü yük hedefe, sosyalist toplumu kurmaya doğru yürüdükleri sıra da, Menşevikler karşı-devrim kampına geçtiler. 1903 ve 1933 yıllanndaki Partiler ilk bakışta birbirleriyle kıyaslanamıyor, ama tam da 1903 yılında Bolşeviklerin yola çıktıkları ilkelerin doğruluğu Partiyi zaferler yoluna götürdü.
Bolşevik-menşevik ayrışması
Savaşım bu sorun etrafında kızıştı. Parti tüzüğünün 1. maddesinin görüşülmesinde Martov’un formülasyonu kabul edildi, buna göre bir Parti örgütüne üye olmaksızın herkes Parti üyesi olabilirdi,' onun programım tanımak ve onu desteklemek yeterliydi! Lenin’in formülasyonu: “Partinin üyesi onun programım tanıyan ve Partiyi hem maddi açıdan hem de bir Parti örgütünde kişisel çalışmasıyla destekleyen kişidir”1641 reddedildi. İlk bakış ta burada sadece sözcükler için tartışıldığı düşünülebilir. Ger çekte kavga Partinin nasıl olması gerektiğiyle ilgiliydi — opor tünist mi yoksa militan mı?, renksiz liberal mi yoksa kararlı pro leter bir parti mi? Martov’un foımülasyonunun kabul edilmesi ne “Bund”un ve “Raboçeye Delo”nun yandaşlan yardımcı oldu lar, bunlar daha sonra Parti Kongresini terkettiler ve böylece son anda Lenin’in görüşlerinin yandaşlarına çoğunluk olanağım ver diler. Sadece Bolşeviklerin temsil edildiği III. Parti Kongresi'nde Martov’un tüzük maddeleriyle ilgili förmülasyonlan Lenin’in formülasyonuyla değiştirildi. Yaşam tüm bu kavganın hangi öneme sahip olduğunu gösterdi.
Îlyiç’in, herkesin istediği gibi homojen bir Parti ortaya çıkmadı, iki fraksiyon oluştu. Ayrılığa örgütsel görüş aynhklan neden oldu. Parti örgütü nün oportünist biçimleri Menşeviklerin oportünist savaşım yön temlerini belirledi, ilkönce Parti içinde, sonra tüm çalışmalann- da. Örgütsel oportünizm taktik oportünizmle içiçe geçti, taktik oportünizm ideolojik oportünizmle. îlyiç’in Mayıs 1904’te yazdığı “Bir Adım İleri, İki Adım Geri” broşüründe bundan sözedilir.
Lenin’in görüşüne göre işçi' sınıfı koşullara göre bazen saldırmalıydı ve hem de değişik biçimlerde, tüm koşullan gözönünde bulundurarak saldırmalıydı, bazen geçici olarak geri çekilmeliydi, “daha iyi sıçrayabilmek için geri çekilmek” diye ifade ediyordu bunu İlyiç. Taktik çok esnek olmalıydı. Doğru bir taktik proletaryanın yengisi için, ilerleme yeteneği için belirleyiciydi.
İşçilere Marx’ın “Kapitalini okuyor ve onlara Marksist teorinin özünü açıklıyordu. Herşeyi basit ve aklayakın açıklamayı, işçileri konuşturmayı, ve onlara düşüncelerim şekillendirmelerinde yardım etmeyi biliyordu. Ama Lenin sadece propagandacı değil, propagandacı olarak her çevre üyesini aktifleştirmeyi ve ona belli bir görevi vermeyi de bilen bir örgütçüydü.
Sayfa 144
1917 yılında yurtdışmdan Rusya’ya gel dik. Ekim Devrimi’nden önce birçok işçiyle konuşması gerekiyordu. Bir maden işçisinin geldiğini ve işçilerin ocakları nasıl işgal ettiklerini ve tüm makinalann iyi korunduğunu, bakımı na sıl örgütlediklerini vs. anlattığım anımsıyorum. Vladimir İlyiç dedi ki: “İşte görüyorsunuz, kimden öğrenebileceğimizi!”
Vladimir İlyiç’in bilim üstüne açıklamalan karakteristikti. Bilimi de soyut birşey olarak görmüyordu, bilimin hangi sınıfın elinde bulunduğu ayrımını yapıyordu. Bilim, kapitalist sınıfın elinde bir önem, proletaryanın elinde bulunduğunda başka bir önem içeriyor.
Yığınlar arasında propaganda yapıldığında, diye yazı yordu Lenin bu sıralar, her zaman çok somut olunmalı, genel parolalarla konuşmamalı, tersine açıklamak ve her soruya basit ve gerçek yanıtlar verilmeli. Bu Lenin’in tipik bir karakter özel liğiydi, yığınlara çok somut yaklaşmayı bilirdi. Hiçbir zaman birşeyler söz vermedi, sadece bizzatneler düşündüğünü söyledi.
Ve işçiler Lenin için şöyle derlerdi: “Bizimle tüm ciddiliğiyle konuşuyor...”
İlyiç gördüğü şeyleri düşlememişti bile. Onu selamlamak için işletmelerden ve fabrikalardan binlerce işçi akın etmişti, Finlandiya İstasyonunun önündeki alan insanla doluydu. Işıl dakların hareket halindeki huzmeleri alanı aydınlatıyordu. Pe ronda tüm tren boyunca onur kıtası duruyordu. İlyiç zırhlı bir araca bindi, coşkulu halk yığınına baktı ve haykırdı: “Yaşasın sosyalist dünya devrimi!”
Lenin ağabeyinin ölümünden sonra Kapitali yeni tarzda incelemeye başladı. Ağabeyi 8 Mayıs'ta idam edildi. Bu haberi aldığında Vladimir İlyiç şöyle demişti: “Hayır, böyle bir yol izlemeyeceğiz, böyle bir yoldan gidemeyiz.”
Doksanlı yıllardaydı. Lenin'in o zamanlar mitinglerde konuşması mümkün değildi. Petrograd’a işçi çevrelerine gitti. Oraya Marx’tan öğrendiklerini anlatmaya, onda bulduğu yanıtlan anlatmaya gitti. İşçilere burnu büyük usta gibi değil, bir yoldaş olarak gitti. Ve salt konuşup anlatmıyor, aynı zamanda işçilerin ona söylediklerini de dikkatle dinliyordu. Ve Petersburglu işçiler ona sadece fabrikalardaki durumları, işçilerin köleliğini anlatmıyorlardı. Ona köyden de anlatıyorlardı.
Savaş başladı. “Pravda” yasaklandı, Lenin, Avusturya ma kamları tarafından tutuklandı ve Rus casusluğuyla suçlandı. Sonra Enternasyonal’in bir üyesinin casuslukla suçlanmasının saçmalığım kanıtlayan Avusturya sosyal-demokrasisinin müda halesiyle kurtuldu. (Lenin, 1907’den 1912’ye dek Enternasyonal Sosyalist Büro’nun üyesiydi). İsviçre’ye varır varmaz, Lenin ve Zinovyev hemen entemasyonalist bakış açışım benimseyip, onu Partinin merkez organı “Sosyal-Demokrat”ta açımladılar; savaşın emperyalist karakterini ortaya koydular, kendi hükümetleri nin yanına geçen ve sınıf bakış açısını terkeden sosyal-demokratların (Rus, Alman, Fransız, İngiliz vs.) pozisyonunu sert bir dille eleştirdiler. Enternasyonal içinde, savaşm sosyal-demokrasinin saflarına taşıdığı ideolojik çürümeye karşı enerjik bir savaşım yürüttüler. Enternasyonal bayrağa sadık kalmış olan tüm ülkelerin sosyalist güçlerini biraraya getirmek için olanaklı olan herşeyi yaptılar.
Gericilik yıllan zordu. Parti gittikçe daha derinlemesine illegaliteye geçiyordu, aydınlar döküldü ve dönekleşti, geri kalanların saflarını oportünizm sardı. Bu koşullar altında Partinin devrimci karakterini korumak için acımasız bir fraksiyon savaşımı vermek gerekliydi. Dökülme yıllarında eski bayrağı yere indirmemek, tersine yükseklerde tutmak gerekliydi. Rusya Sosyal-Demokrat İşçi Partisi tarihinin rengini aldığı keskin fraksiyon savaşımı işte bu siyasal koşullar sayesinde, çizgiyi koruma zorunluluğu sayesinde anlaşılabilir. Rusya’da küçük-burjuva katmanı özellikle büyüktür. Küçük-burjuvazi genellikle proletaryayı izler, ancak bunu kararsız, yalpalayarak yapar, önüne engeller çıktığında hemen geri çekilir. Rus sosyal-demokrasisinde bu küçük-burjuva ruh halinden etkilenen tabakaların sayısı hiç de az değildi. Proletaryanın öncüleri düzeyinde kalabilmek için bu yalpalayan, kararsız unsurlara karşı savaşmak zorunluydu.