İtiraflarım
Lev Tolstoyİtiraflarım Sözleri ve Alıntıları
İtiraflarım sözleri ve alıntılarını, İtiraflarım kitap alıntılarını, İtiraflarım en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun
Çıkışı olmayan bir ormanda yaşayan biri olsaydım eğer, yaşamaya devam edebilirdim. Fakat ben daha ziyade ormanda kaybolmuş ve bu gerçek nedeniyle dehşete düşmüş, yolunu bulmak için koşuşturan birisi gibiydim; attığı her adımla kafası daha da karışan ve yine de koşuşturmaya devam eden biri.
Sayfa 34Kitabı okudu
Cehalet bir şeyi bilmediğinde, bilmediği o şeyin ahmakça olduğunu söyler.
Sayfa 64 - Ren KitapKitabı okudu
…O zamanlar beni oldukça meşgul eden, evle ilgili kaygılarımın ortasında bir anda kafamda bir soru belirirdi: “Pekâlâ, Samara’da altı bin desyatinlik alanın ve üç yüz atın olacak, ya sonra?" Ve tamamen afallayıp ne düşüneceğimi bilemezdim. Çocuklarımın eğitimini düşünmeye başlar başlamaz kendime sorardım:"Neden?" İnsanların refaha nasıl kavuşacaklarını düşünürken birden kendime "Benim için önemi ne ki?" diye sorardım. İşimin sağladığı ünü düşünürken kendi kendime "Pekâlâ; Gogol, Puşkin, Shakespeare ve Moliere'den veya dünyadaki bütün yazarlardan daha ünlü olacaksın, olacaksın da ne olacak?"
Bu soruma kesinlikle bir cevap bulamadım.
Sayfa 26Kitabı okudu
"Gelecekte herkes unutulmaya mahkûmdur."
renKitabı okudu
Ne istediğimi bilmiyordum. Hayattan korkuyor, ondan kurtulmaya çalışıyor ama yine de ondan bir şeyler umuyordum.
Sayfa 28 - Ren KitapKitabı okudu
İyiyle kötünün ne olduğuna insanların söyledikleri ve yaptıklarına bakılarak karar verilemez. İlerlemenin kendisi de hakem olamaz. Hakem benim yüreğimdir.
Bariz gerçeğin etrafında neden bu kadar uzun zamandır dolanıp durduğumu fark ettim. Ve insanlığın varoluşu hakkında konuşup düşünmek için, kişinin gerçekten de insanların hayatı hakkında düşünüp konuşmasının şart olduğunu anladım, birkaç asalağın hayatı hakkında değil. Bu iki kere ikinin dört etmesi kadar doğruydu fakat ben kabul etmemiştim. Çünkü iki kere ikinin dört olduğunu kabul etmem iyi bir adam olmadığımı kabul etmem demekti. İyi biri olduğumu hissetmek, benim için iki kere ikinin dört etmesinden daha önemliydi. Ama sonunda iyi insanları sevdim, kendimden nefret ettim ve gerçeği kabullendim. Benim için artık her şey apaçıktı.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ölebilecekken neden yaşar insan?
Sayfa 64Kitabı okudu