Gözümüzden kaçan güzellik
Bir dağı eziyordu içimizde
Güzel günlere açılan kapıda
üstümüze üstümüze gelen ölüm
önce kızgın bir kor
Sonradan buzdağı oluyordu gövdemize
Ne beyin beyin gibi düşünebiliyor
Ne yürek yürek gibi atıyordu
Karanlığa kurulmuştu yaşam.