Kabil Sokaklarında Bir Kız: Parvana
Deborah EllisSözler ve Alıntılar
Pervana veda etmek istemedi. "Bir daha ne zaman görüşeceğiz?" diye sordu, panik içinde " Nasıl olacak da bağlarımızı koparmayacağız?"
"Hepsini düşündüm." dedi Şaziya "Baharın ilk gününde buluşacağız, yirmi yıl sonra"
"Tamam. Nerede?"
"Paris'te Eiffel kulesinin tepesinde. Sana Fransa'ya gideceğimi söylemiştim."
Parvana güldü. " Tamam, orada olacağım." dedi. " Vedalaşmayalım o zaman. Görüşmek üzere diyelim."
"Görüşmek üzere," dedi Şaziya.
ÇitlembikKitabı okudu
İki gün boyunca döşekten ayrılmadı. "Bizim ailedeki kadınlar üzülünce böyle yapıyor," dedi Bayan Vira'ya.
"Ama sonsuza dek orada kalmıyorlar ," dedi Bayan Vira. "Kalkıyorlar ve onları üzen şeyle şavaşıyorlar."
Sayfa 156Kitabı okudu
"Bunu hatırlamamız lazım," dedi Parvana. "İşler düzelince ve büyüyünce, hayatımızda böyle bir gün olduğunu, çocukken bir mezarda durup kemik kazıp ailemizi geçindirdiğimizi hatırlamamız lazım."
"Bize inanırlar mı acaba?"
"İnanmazlar. Ama en azından biz gerçekten de böyle bir şey olduğunu biliyor oluruz."
Sayfa 114Kitabı okudu
She missed her father's snoring. He had a soft, pleasant snore. During the heavy bombing of Kabul, they changed homes many times to try to find a safe place. Parvana would wake up in the middle of the night and not remember where she was. As soon as she heard her father's snoring, she knew she was safe.
Sayfa 35
