Şair Cahit Zarifoğlu (1940-1987) , modern Türk şiirinin 'kendine özgü' nitelemesini en rahat kullanabileceğimiz şairlerinin başında gelir. Şiirleri hakkında en çok söylenen kapalı, anlaşılmaz sıfatları biraz da Türk şiirinin 'yapı' anlayışı arasındaki farka dayanmaktadır.
Zarifoğlu, şiirin her şeyden önce bir varoluş algısına dayandığını, şairin ise eşya ve dil karşısındaki tutumuyla diğer insanlardan ayrıldığını en iyi kavramış şairlerden birisidir. Onun şiirinin asıl gücü hem algılamadaki özgünlüğü, hem dil ve anlatımında normlaşmış kullanımları zorlamasıyla okuru getirip bıraktığı bunalım noktasında ortaya çıkar. Bu nokta, Zarifoğlu şiirinin hem vazgeçilmezliğinin hem de korkutuculuğunun iç içe geçişini temsil eder.
