Genel olarak bakarsak dili akıcı ve sade, kurgusu birkaç noktada önemli boşluklar var gözümde ama tatmin edici, konusu ise sistemin kör topal ilerleyişi, ufak yanlışların büyük zararlara yol açması, yeteri kadar verinin olmamasına rağmen bilinçsizce ilerleme arzusu gibi eleştirisel bir konusu var. Bundan sonra irili ufaklı, alacalı beleceli, kıyıda köşede gibi zevkkaçıran(spolier) maruz kalabilirsiniz. Gelelim özel olarak incelemeye.
Profesöre hayran kaldım çalışma azmine, bilgisine, yerinde öfkesi, hafif şapşallığına ev doğrularından vazgeçmemesine. Beni şaşırtan yurt dışında rahat bir hayat sürebilecekken ülkesinde kalması idi. Onu da karısının ölmesi üzerine verdiği tepkiye bağladım. Birde büyük bir deneyin hiçbir işin ehli bir insana verilmesi fikir ondan çıktı diye ve bu kişinin yanına en azından işten anlayan birinin olması gerektiği çok güzel betimlemiş. Bu kitapta en çok üzüldüğüm olaysa toplumun galeyana gelmesi ile profesörü linç etmesiydi. Gönülsüz verdiği projenin başına böyle bir iş açması ve hükümetin yeterli koruma önlemi almaması büyük bir ironiydi. Birde tavuk vebası olayında hükümetin geç harekete geçmesi eleştirisi vardı bence çünkü profesörün gazeteciden haberi öğrenmesi ve araştırma komitesinin geç kurulması idi. Kitap hakkında konuşulacak çok şey var ama dünyayı robotların ele geçirmesi için çalışmalarıma yani makine öğrenmesine geçmem gerekiyor. :D Yaşasın tam bağımsız robot cumhuriyeti der yorumdan kaçarım. :D
