Kadrajın Öte Yüzü
Ahmet GençEn Eski Kadrajın Öte Yüzü Gönderileri
En Eski Kadrajın Öte Yüzü kitaplarını, en eski Kadrajın Öte Yüzü sözleri ve alıntılarını, en eski Kadrajın Öte Yüzü yazarlarını, en eski Kadrajın Öte Yüzü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her ölüm geride kalanlar için bir utanç miydi ?
Yaşamın şarkıları her zaman şen olmaz, hüzün bizim fıtri bir parçamızdi. Acı da öyle...
Bir anne açlıktan ölen bebeğinin emzikle gömülebileceğine inanabiliyordu. Değil mi ki insanlar eskiden en kıymetli eşyalarıyla gömülürdü.
Değil mi ki her yokuşun bir inişi vardı. Sonra yokuşlar zor, inişler hep kolaydı elbet.
Mal, canın yongasıydı.
Her haberin içinde bir dünya, bir hikâye , bir yasam, belki ölüm, acı sevinç vardı. Yani her haber yaşamın kendisiydi. Ama ben ezilmisin , unuturmuşun haberini yapmaktan daha çok zevk alıyordum. Çünkü ezilmisin yüreği, evrenin de yüreğiydi. Ezilmisin hafızası, insanlığın rehberiydi.
Işte başka hayatları haber yapmak için kendi hayatını hiçe sayabilmekti asıl gazetecilik.
Sahi umutla çarpan bir kalbi hangi soğuk dondurabilirdi. Ya da umutsuzluğun ayazinda donmuş bir yüreği ne ısıtabilirdi ki ?