“ Herkesle yürümüşsün caddeler boyu, bana gelince yorulmuşsun. Tütmemiş kentinde duman, gönlün hiç tutuşmamış. Zaten sana değilmiş tüm bu helak olmalar ya da hiçbiri sana hiç değmemiş.”
Kimsenin birbirini dinlemediği, duymadığı, kendinden başka bir şey anlatmadığı bir zamanın ortasında doğduk. Yahut zaman hep böyleydi, biz gelip bir yerinden tutunduk.