Her zaman – derdi Bruno –, maske takarak dolaşırız,… Ama yapayalnızken, kimsenin, hiç kimsenin bizi görmediğini, bize yalvarmadığını, saldırdığını, yakınlaşmadığını sanarken hangi maskeyi takarız ki? Belki de yapayalnız insanın kutsallığı o anda ilahi olanın önünde ya da kendi bilincinin önünde maskesiz olmasındadır.