insan iki günde, hatta işten güçten geri kalan iki günde okuyup bitirdiği kitabı normalde över durur sanırım ama bu kitabı öyle övesim yok. evet, kitap kendini bir şekilde okutturuyor. evet, yazarın akıcı bir yazımı var. evet, çeviri ve dizgi fena değil ama hikayede öveceğim bir şey bulamadım.
yunan tanrılarının, mülteci misali bir eve tıkıştığı hayatlarına tesadüfi bir şekilde aşık iki ölümlü girince hikaye akışını buluyor ancak bunun için 170 sayfa beklemeniz gerek. bayağı bildiğiniz, ahım şahım bir hikaye anlatılmayan ve bence gelişim konusunda da pek bir şey katmayan 170 sayfa. neyse, ben okudum ve sonrasında hikaye yolunu buldu, nispeten tatmin edici bir sona bağlandı.
kaldırıp rafa koydum, muhtemelen açıp herhangi bir pasajına da bir daha bakmam ama akıcıydı, kendini okuttu.
