Ama biliyorum ben, geçecek hepsi. Bu yokuşlarda çocuklar koşturacaklar yine. Kadınlar kilimler serecekler kaldırımların yüksek yerlerine. Çekirdekler paylaştırılacak minicik avuçlara. Sohbetler, gülüşler dağılacak sokaklara. Mimi, boyuna yokuş kalacak hep. Birileri doğacak, birileri büyüyecek düşe kalka bu bayırda. Peki ben? Ben olacak mıyım yine burada? Hacı Mimi’de bir Şinasi vardı diyecekler mi yoksa?
Özlemlerimiz, yaşanmamışlıklarımız ve gelecek umudumuz; şimdinin güzelliği, hüznü, neşesi… Hepsini öykülerle yeniden yaşıyor, kendimizi sağaltıyoruz. Bir daha dönüp yaşantımıza bakıyor, gülüyor ya da ağlıyoruz. Yanımızdan, yöremizden, içimizden geçen öyküler bunlar, sizi bekliyor tüm masumiyetiyle…
