Bir avuç gözyaşını öptüm,
Yağmur bulutlarına döktüm.
Islanmadın sevdamın rahmet haline,
Tanık olmadın.
Bir gül yaprağını,
Sen gibi kokladım sarmaladım.
Aşkımı sen al diye,
Dikenlerine emanete bıraktım, almadım.
Şimdi yazıyorum aşkımı , şiir halinde bıkmadım.
‘’küçüğüm’’ dediğimde, yüreğinin eridiğini,
İçimi çekerek, gözden akan damlalara sakladım.
Kimse bilmemeli…
Bülent Dağlı