Sürekli başkaları için yaşarsan ve başkalarının ne düşündüğünü kafaya çok fazla takarsan mutsuz bir hayata esir olup kalıyorsun. Sürekli 'bir gün kendi istediğim şeyleri yapacağım' diye bekleyip duruyorsun, ama o gün hiç gelmiyor.
"Bir iyi delilik vardır: İnsanların alışkın olmadığı şeyler yaparsın ve herkes gibi olmadığın için mutlu olursun. Bazen o sayede güzel şeyler keşfedersin. Arada sırada kimse seni anlamadığı için üzüldüğün de olur ama genelde iyi bir şeydir. Bir de kötü delilik vardır: Bir anda kontrolü kaybedersin. O güne kadar bedeninin ve beyninin tamamen sana ait olduğunu zannetmişsindir ama aslında öyle değildir. Kapkaranlık bir yere hapsolursun, ne olduğunu bile anlayamazsın. Sadece oradan kurtulmaya çalışırsın ama nasıl kurtulacağını bilemezsin."
Ama bir tek şeyi anladım, o da her gün bir önceki gün gibi geçip giderken kendimi otomatik pilota bağlayıp sonra da mutsuzum diye söylenmek işe yaramıyor. Dönüp geri baktığımda mutlu olabilmek için elimden gelen her şeyi yaptım diyebilmen lazım.