Kara Kış Beyaz Düş
Fatma ErdekSözler ve Alıntılar
İnsan umutsuzluktan bile umut beklemez mi bazen?
Sayfa 17Kitabı okudu
Nasıl bir dünyaydı bu? Ne kayboldum, ne yolumu bulabildim. Ne kaçabildim, ne kurtulabildim. Hep bir cümle önden gidiyordu hayat, ne yetişebildim, ne tutabildim. Değiştiremedim yazgıları. Yürüdüm, koştum, döndüm, uçtum bir uçtan diğerine. Ne oldu? Yine başladığım yere döndüm. İsimler değişir. Yüzler, tenler, renkler, yerler değişir. Ancak sonlar ve sonlara giden yollar asla değişmez.
Sayfa 9Kitabı okudu
Ah o her şeyi gören fakat sessizlik yemini etmiş gibi susan duvarlar... Bir konuşabilseler, anlatabilseler gördüklerini... O vakit ne sırların hükmü kalırdı, ne mecburen uydurulan yalanlar, ne de inkâr dolu riyakâr dudaklar.
Sayfa 19Kitabı okudu
Belki de içimde başka bir kadın, ikinci ben diye bir şey yoktu. Belki de bütün o sesler, karalar bağlamış, huzursuz vicdanımdan geliyordu.
Sayfa 256Kitabı okudu
Erkeğin güzeli olabilir miydi? Ağırbaşlı bir tebessümle gülümseyen erkek güzeldir, derdi anneannem. Gülerken dişlerini gösteren erkekleri pervasız olarak nitelendirir, erkek dediğin edebiyle gülecek, derdi, son söz olarak. Gülmenin edebi, adabı olur muydu? Eskilerde oluyordu, önemseniyordu zahir. Ya şimdi... Şimdi edebi, adabı bir yana, gülümseyen yüzlere rastlamak bile öylesine zordu ki.
Sayfa 54Kitabı okudu
'Özlemek' bir kelime olmaktan çıkmış, yapışkan ve kıvamlı bir sis gibi sarmıştı yüreğimi.
Sayfa 49Kitabı okudu
İnsanın aldatamayacağı tek kişi aynada gördüğü değil midir? Yüzüne bir maske çizmen, ayna ile arana gülümseyen bir perde çekmen, kandırabilir mi onu?
Sayfa 105Kitabı okudu