Karabatak Dergisi: Sayı 42 sözleri ve alıntılarını, Karabatak Dergisi: Sayı 42 kitap alıntılarını, Karabatak Dergisi: Sayı 42 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Oysa daha gitmeden, bir dağ çağırıyordu beni,
kopan bir taş gibi dibe kadar yuvarlansam bile kendime dönmeliydim bir gün; dönüp bir kere olsa sarılmalıydım.
Yoksa bitmeyecekti.
Ona sarılamadığım için, bir dağ oluyordu babamm...
Bildiğimiz birer doğum tarihimiz var.
Bir de bilmemek nimetiyle ödüllendirildiğimiz ölüm tarihimiz
Bu iki zaman arasında insan olmak ve insan kalmak gayreti hepimizin ortak paydası.