Hangisi ulu bir düşünceyi yükseltip onun hizmet yolunda yürüyebilir -yalnızlığı ile bireyselleşen varlıklı insan mı yoksa eşyaların ve alışkanlıkların tutsaklığından kurtulup ÖZGÜRLEŞEN kişi mi?
Ve insan şöyle bir düşünüyor: Bunca kollaman, bunca gözetleyip kollaman gereken aşk ne için, bunca çabayla başında bekçi gibi bekleyip koruman gereken aşkın değeri nedir? Ama gerçek kıskanç özellikle bunu anlamayacaktır.