“Güzel kızım, olmayacağını biliyordun ama oldurabilmeyi ne çok istedin. Yılgın ve yıkık bir umutla yürüdün tüm yolları. İçinde hiç susturamadığın o müzikle bir parlayıp bir söndün karanlıklarda. Kaybetmedin ama kazanmadın da. Hayat biraz böyledir, bilirsin. En iyi sen bilirsin.”
Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense. Dünya daha kötü bir yer mi olurdu?
Hayır insanlar daha yürekli daha mutlu olurlardı.
Her yaşam milyonlarca seçim ihtiva eder. Kimi büyük, kimi küçük. Fakat bir kararın yerine başka bir karar geçtiğinde, bütün sonuçlar da değişir. Dönüşü olmayan bir sapma gerçekleşir ve bu da başka sapmalara yol açar...