Derken sulara yol verildi. Adamköy’ün iki çeşmesi de çağıldamaya başladı.
Kadınlar, çocuklar çeşmelerin başlarına koştular; kovasını kapan geliyordu.
Şarkılar, danslar, gülen yüzler…
Adam, halkın mutluluğuna baktı. Bu daha bir başlangıçtı, susuzluktan ekip biçmeyi unutmuş ya da hiç bilmeyen halk için öncülük etmek, bolluk, aç karınların tıka basa doyması…
Mantığı “Dur, buraya kadar!” derken; duyguları, hayallerinin peşinde rüzgara kapılmış gibi koşturup duruyordu.
