ÖNSÖZ
Devrimciler nasıl yaşar, nasıl düşünür, nasıl severler? Çoğu kez ve günümüzde hiçte üzerine düşmeyenler bu konuda ahkam kesmektedir. Bunların satırlarına bakıldığında kimi kez “terörist” dendi adlarına... Kim kez de “MACERACI” dendi... Oysa 30 yılın tanıklığında bugün daha rahat görülüyor ki ON’lar ne “terörist”, ne de “maceracı”, ON’lar içimizden, halkın bağrından çıkan halk kurtuluş savaşçılarıdır.
Kimileri ON’ları karalamak için ellerinden geleni yaptı, yapıyor. Böylelerine göre onların aşkları, hayalleri, özlemleri yoktu. Duygusuz, mekanik ve biraz da kabaydılar... Oysa sevgilerin sevgi olanını onlar bilirdi. Hayaller kurar, dünyanın bütün çocukları için savaşırken olmamış çocuklarına ad koyabilirlerdi. Ya da en olmadık yerde sevdalarının saçlarına dokunurlardı... Kendileri için yazılanlara gülüp geçerken, savaş arkadaşlarının gülüşlerini de üstlenerek kahramanlıklara imza atabilirlerdi. Halkın anasını ağlatanlardan hesap sormanın hazzını yaşayıp, özlemin en hasını damarlarında dolaştırabilirlerdi...
Onlar içimizden, bizdendiler.
Onlar zulme ve sömürüye karşı halkın içinde çıkmış kurtuluş savaşçılarıydılar.
Sevdiler, sevildiler, kavgadan geri durmadılar, vuruştular ve günü gelince bir tatlı tebessümle halk için, bağımsızlık için, adalet için can verdiler.
Tam 30 yıldır sürüyor bu kavga ve sürecek. Ta ki zafere kadar. Fazla söze gerek yok.
Karanfil Halayı’nı oluşturan şiirler ON’ları ve ON’ların yoldaşlarını dili döndüğünce anlatmaya çalışıyor. Şiir tadında acemi olsa da ON’ları anlatma çabasını, bizde okuyucularımıza ulaştırmayı görev bildik.
