Ey Allah’ın sevgilisi! Bu eseri yazarken en baştan, engin hoşgörünüze sığındım! Hangi kudret sahibi, peteğinizden bir hücreyi kaldırmak ve bir hücre ilâve etmek kudretine sahiptir? Çünkü Siz, Yaradan’ın iradesiyle bütün insanlığın şefaat tacını taşıyorsunuz! Şefaatinizden yararlanmazsak yanıp kül oluruz! Ey Allah sevgilisi, izin veriniz ve yararlandırınız ümmetinizi! Sizin engin ruh feyzinize sığınmaktan ve o feyzin içinde erimekten ve teslim olmaktan başka kurtuluşumuz yoktur! Sizi, inançsız bir akılla solumak isteyenler, kapınızın eşiğine ayak atmadan yanarlar. Size inanmanın inceliğine lâyık olmanın çilesini çekmeyenler, çirkinleşirler! Nurunuza bakarken gözlerimizin pasının silinmesine izin veriniz, ey sevgili! Ki, gözlerimiz dünyada görme lezzetini tatsın ve görme borcunu ödesin! Sizi yazarken aldığım her nefes, sair anlarda aldığım nefeslerden bin kez daha tatlı ve daha azizdi. Ve Sizsiz alınan nefesler bana yokluğun soluğuydu, ey sevgili! Sizin için elime aldığım kalemdeki mürekkebin her damlası, bana gülistan bahçesinin ıtır kokusuydu. Sessiz, şekilsiz ve kelimesiz bir mâna çağlayanı köpürürken yüreğimde Sizi ifade edememenin hoşgörüsüne sığınrım, ey sevgili!
