“Yaşamak, bazı şeyleri kazanırken, bir yandan da sürekli kendinden bir şeyler kaybetmek olduğuna göre, melankolik özne, kayıp yatırımlarına üzülmekte haklı değil mi? Korkmaya ne gerek var?"
Sayfa 69 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu
"Zamanla söylememeyi öğreniyor insan, Hamlet gibi rol yapmaya başlıyor; çünkü insanlar sevmiyor yasın uzamasını, ayıpmış gibi, e uzattın ama artık, durumları. Bu hepimiz için geçerli aslında. Toplum bir süre sonra konudan kopuyor, kederimizle baş başa kalıyoruz. Olduğumuzdan daha iyiymişiz gibi rol yapmaya başlıyoruz, mecburen; kendimizi farklı sahnelediğimiz bir performansa dönüşüyor hayat. Ama kederimiz geçmiş gibi rol yapmaya başlayınca da, keder hakikaten hafiflemeye başlıyor, en tuhaf olan da bu."
Sayfa 104 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu
"Yaşadığımız her deneyimi görüntülemek, kendimizi görüntülemek ve sürekli paylaşmak artık yaşamak da aynı şey. Bir deneyimi görüntülemediysek onu yaşadığımızdan bile emin olamıyoruz artık."
Sayfa 73 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu
"Melankoli, galiba, dayanılabilir dozlarda hüzün tadarak büyük üzüntülere bir tür bağışıklık yaratıyor; zehirlenmeye karşı önlem olarak, uzun süre ufak dozda zehir almak gibi bir şey."
Sayfa 230 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu
"Melankoli bize hayatın gölge tarafını gösteriyor; sanat ise o gölgeleri yansıtıyor, çoğaltıyor ve hafifletiyor. Şöyle özetleyebilirim: Hayal gücü bizi ne kadar uzaklara götürse de gerçeklikle onun yansımaları arasındaki o ince kırılma çizgilerinde yaşıyoruz hepimiz."
Sayfa 165 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu
"Annelerle kızların, babalarla da oğulların arasında, melankoliyi güzel tanımlayan bir çelişki var; çünkü kadınlar anneleri tarafından, erkekler de babaları tarafından tam ve net görüldükleri zaman ancak kendileri olabiliyorlar. Net görülmezsek varlığımız tamamına ermez bir türlü. Eksik kalır. O eksikliğin özlemidir biraz da melankoli. Âşık olduğumuz insanlarda da ararız kendi bütünleşmiş imgemizi, ama en önemli, en hayati aynalarımız anne ve babalarımızdır."
Sayfa 136 - 2. Baskı, Ekim 2015, Can YayınlarıKitabı okudu