Ankara’da yaşayan onlu yaşlarının başında olan bir grup çocuğun kendi kendilerine kurdukları bir iyilik örgütünün hikâyesini anlatır roman. Bu çocuklar Ankara’nın kalburüstü ailelerinden insansever, hayvansever, merhametli, vicdanlı çocuklardır. Nerede bir başı sıkışmış, özellikle ekonomik olarak darda olan insan varsa ona yardıma koşmayı kendilerine görev edinmişlerdir. Bunlar kimi zaman Ankara’ya gelmiş aç ve açıkta kalmış bir öğrenci, kimi zaman bebekli bir anne, kimi zaman çalışmaya gelmiş ancak iş bulamamış bir çaresiz insanlardır.
Ankara’da bir kamu kurumunda memur olan yazar tesadüfen tanışır bu çocuklarla ve o da kıyısından köşesinden dâhil olur bu iyi yürekli ufaklıklara. Kâh onlarla sinemaya gider, kâh bir toplantılarına gider kâh grup içi bir sorunun çözümüne katkı sunar. Onlara bir isim bulur romanın başında yazar: “Yardımcı Gölgeler.” Romanın sonuna doğru çocuklar ismi ziyadesiyle abartılı bulurlar. Bunu müteakiben yazar onlara “Karınca Yuvası” ismini verir. Çocuklar bu ismi beğenir ve kabul ederler.
Romanı okurken 50’lerin Ankara’sından kesitlere rastlanır. Ulus, Yüksel, Karanfil Sokak, Necatibey, Saraçoğlu Mahallesi, Milli Kütüphane, Sağlık Sokak, Milli Müdafaa Caddesi, Altındağ, Maltepe derken Ankara’dan manzaralar da sunar yazar.
Kitabın temel teması dayanışma ve yardımlaşmadır. Bu temayı bir grup çocuk üzerinden irdelediği için konunun pedagojik de bir yanı vardır.
Okurken bir miktar “Sinekler’in Tanrısı” romanını hatırlattı bana. Hâliyle dil biraz eski ama çok da zorlanılacağını sanmıyorum.
