1959’da Hırvatistan’da Karmen olarak dünyaya geldim. Annem öğretmen, babam veterinerdi. Müslüman olduktan sonra anladım ki annemin hayatıma kattığı bir çok değer aslında İslam’ın değerleriymiş. Ama Müslüman olmayan annem bunları nerden biliyordu? Annem ve babam ateist olsa da yaşantıları hep İslam esintileri taşıyordu. Beni de ateist olarak yetiştirmek istiyorlardı. Ben bunu kabul etmedim, annem ve babam çok bilgili oldukları halde onlar bunu nasıl kabul etmişlerdi anlamıyorum. Ben ruhumun farkındaydım. Biz ölüp toprağa karışırken ruhumuzun nereye gideceğini düşünüyordum, onu gönderecek bir yer bulamıyordum fakat onu öldüremiyordum da. Pek annem ve babam ruhlarının yok olmasını nasıl kabullenmişlerdi? İşte gerçek cahillik ahireti fark edememekti. İslamdan sadece kaldığına, abdest ve namazın unutulduğuna üzülüyorum. Ölmeye hazır temiz bir şekilde yattığım yatağımdan, ölümün küçüğünü yaşadığım uykumdan. Ya o zamanlar uyanmasaydım halim ne olur diye düşünüyorum? Günahlarıma Estağfrullah çekip, bana kendini ilhamla bulduran, kulluk şerefini bana da tattıran rabbime şükrediyorum.

Yazar: