Kaybolmuş Günler
Mustafa MiyasoğluSözler ve Alıntılar
Ara sıra çok berbat ve çekilmez gelse de, insan ne yapacağını biliyorsa, dünya yine de yaşanmaya değer dedim. Daha öğrenmem ve yaşamam gereken çok şey vardı.
Sayfa 207Kitabı okudu
İnsanlara acıma abi dedi, sev onları. Acımak küçümsemektir, zavallı gözüyle bakmaktır ona, biz oralarda değiliz. Bize ya sevmek ya da uzaklaşmak düşer.
Sayfa 163Kitabı okudu
Bir gün nasıl oldu bilmiyorum, her şey anlamını yitirdi gözümde. Kendimi başarısızlığa, yitip gitmeye mahkum hissettim. Ondan sonra her şey beni gün gün bozguna götürdü. İşin tuhafı, bu bozgun çevremi de sarmıştı. Ailem, arkadaşlarım, giderek içinde yaşadığım toplum bir yanlışlığın değişik görüntüleri gibi görünmeye başladı gözüme.
Sayfa 125Kitabı okudu
"Bizse, anlamını yitirdiğimiz bir dünyada neyi aradığımızı bilmiyoruz."
Yazmak nerde, biz nerde? Yaşayamıyorum ki yazabileyim. Hayatın dışına düşmüş zavallının biriyim ben. Kaldı ki hikaye, roman büyük iş... Her şeyden önce bir sanat.
Boş ver buhrana. Hoşlanmıyorum bu kelimeden. Bir kısım ukala, bilmediği, tanımadığı acılara etiket yapıştırıyor, herkes de benimsiyor.
Bu "son bir şey daha" söylemek isteği, insanın başına ne çoraplar örer ve "son" olacağını sandığı o söz, geç kalmamak, fırsatı kaçırmamak kaygısıyla, yepyeni bir yolsa "ilk söz" olur da neden sonra farkına varılır.