Kalemini sevdiğim yazarlardan Zeynep Sey’in son kitabı Kayıp’ın yorumu ile geldim Yine severek bir çırpıda okuduğum bir kitap oldu Aslında bu kitap başka isimlerle iki kitap halinde basılmıştı ama şimdi yeniden Kayıp adı ile tek kitap olarak çıktı. Devamı yok. Bu kitapta her şey olup bitiyor Ve öyle tatlı bitiyor ki ben resmen eridim
.
Konuya gelecek olursak. Ezgi, geçirdiği bir kaza sonrası 2 ay komada kaldıktan sonra uyanıyor ve son 3 yılını hatırlamıyor. Ve 3 yıl öncesinde hatırladığı hayatı asla şu an gördükleri gibi değildi. O, hiç arkadaşı olmayan, yalnız ve aile kavgaları içinde büyümüş babasının sevgisine muhtaç bir kızdı. Fakat şimdi gördükleri tam tersiydi. Arkadaşları vardı, ailesi iyi geçiniyor ve babası onunla ilgileniyordu. Üstelik hayalini bile gerçekleştirmiş ve çok satan kitapları olan bir yazar olmuştu. Peki madem bu kadar güzel bir hayatı vardı da neden kendini bir arabanın önüne atmıştı ki? Öğrenmesi gereken gerçekler vardı. Kafasında onu yönlendirmeye çalışan üç farklı ses ile ruhunda kayıp parçalar vardı. Birde Ushan vardı ki kimse onu görmemişti ve tanımıyordu fakat o kendisini tanıdığını hatta bir geçmişleri olduğunu iddia ediyordu. Kimler doğruyu söylüyor? Kimler onu kandırıyordu? Kime ve hangi sese inanacaktı bilmiyordu ama hayatını tüm gerçeğiyle geri kazanmak için tek başıma mücadele etmesi gerektiği kesindi.
