Göçmenler....
Sevdalarını, dostlarını, acılarını, güzel hatıralarını, toprağını, malını mülkünü terk edip başka diyarlara göçenler..
Bilinmeze giden korkulu yolcular...
Her birimizin tanımışlığı, duymuşluğu vardır bu göçenleri ve acıklı hikayelerini..
Şimdilerde anlatılırken dost dergahlarında kah gülünen kah ağlanan anılar..
Balkanlardan, Kafkaslardan, güneyden kuzeyden...
Onlardan bir tanesi de Neşe Kutlutaş ve kitabı Kayıp Topraklar..
1965 Kafkasya doğumlu Neşe hanım..
Yazarımızın ifadesiyle çocukluğunun kendisinde derin izler bırakan hatıralarının büyüsü içinden süzülen hikayeleri...
Kitabında, şahit olduğu veya şahit olduğu hatıralardan aktarmalar yapmış güçlü kalemi ile..
Gerisini daha sonraki yıllarda kaleme almaya çalışacağını umduğu hikayelerden yalnızca 16'sını anlatmış bu eserinde...
Hatıralarına sahip çıkmayı yeğleyen Neşe hanım, kim bilir belki bir gün, kendisine hep kendi hikayesini fısıldayan o topraklarda, karlarla kaplı bir tren istasyonunun sönük lambaları altında, uzaklaşan son vagona gözyaşlarıyla el sallayan küçük bir çocuğa rastladığı zaman yeniden yazmaya başlayacağını umut ederek...
Sıcacık, duygu dolu, sizi alıp uzak diyarlarda insani ilişkiler içerisinde gezdiren 16 hikaye....
Bir Kafkas ve göçmen çocuğu olarak okurken kendi anılarımı da tazelediğim, üç şekerli demli çay tadında bir kitap..