Kayıp Umutlar Merkezi
Sema KarabıyıkSözler ve Alıntılar
Bazen annemi mutlu etmek için nasıl biri olmalıydım diye düşünüyorum. Ne yapmalıydım? Kendimi nasıl affettirmeliydim? Oysa affedilecek bir şey yapan ben değildim. Çocuktum, masumdum, hayat ehliyetimi hak edememiştim henüz. Biraz şefkat yaralarımı sarardı. Benden esirgenen şefkat.
Sayfa 181Kitabı okudu
Sana nefretle bakan gözleri sadece başarıyla alt edebilirsin. Üzerine biçilen suçluluk elbisesini sadece zafer sarhoşluğuyla fark etmezsin.
Başkalarının hakkımda sarf edecekleri sözleri bertaraf etmek için attığım her adım beni yok ediyor
Hayat herkese hayatında bir kere Pollyanna olma fırsatı sunar. Bu fırsatı elinin tersiyle itenler bir daha hayat boyu bu mutluluğu yakalayamaz.
Sayfa 67Kitabı okudu
Eksiklik hissettiğinde gidermek için çabalarsın. Bir boşluğu doldurmak zor olmasına rağmen imkamsız değildir. Fazlalık öyle mi ya! Fazlalık gibi hissetmek. Yok olman gerekir ama o kadar imkansızdır ki bu.
Sayfa 236Kitabı okudu
Sınırları olmayan özgürlük yüktü insana. Çünkü sınırsız özgürlük demek esaret demekti bir bakıma. Hesap verecek birileri olmayınca kendine hesap vermeye başlıyordu ki bu çok yıpratıcıydı.
Sayfa 237Kitabı okudu
Tüm kelimeleri annesi tarafından gasp edilen kızlardandım ben. Annesinin bakışlarında eriyen, yok olan! Annesinin varlığında tüm hücrelerine kadar suçluluk duygusuyla dolan.
Sayfa 182Kitabı okudu