Ke(n)di(n)den Utanmak
Ayşenur YazıcıSözler ve Alıntılar
Hassas insanlar hep ama nedense hep, kaya gibi gaddarlara çarpıp bileniyorlar. Hassasiyet azalacağına, bağışıklık sistemi güçleneceğine; hassas taraf iyice tuz buz oluyor. Hayatta kalanlar hep ''taş'' gibi olmayı becerenler. Bu sebepten artık yeryüzü sadece taş insanlardan ibaret bir toplum oldu. Her yer tuz buz... Pudra!
Sayfa 242
İnsanlar yalnız doğup, yalnız ölüyorlar. Sadece yolda onlara eşlik edenler oluyor. Yolları kesişiyor bir süre yahut ömür boyu yan yana oluyor ama yine yalnız ölüyorlar... Karşılarına çıkan kişinin ona ''ceza'' olarak mı yoksa ''ödül'' olarak mı verildiğinden kimsenin haberi yok.
Sayfa 208
Şair Emre Kalcı'nın çok anlamlı bir sözüne rastlamıştım kütüphanedeki kitaplardan birinde: ''Herkesin gitmeye hakkı vardır ama her giden haklı mıdır?'' diye... Giderken neyle gittiğin de önemli. Arkanda ne bıraktığın da!
Sayfa 195
''Kadın olmak ne kadar zor, her ülkede ayrı bir zorunluluk kafesine konuluyorlar. Bizde de kadın olmak zordur. Küçücükken seni sermaye olacağın güne hazırlarlar. Etrafındaki örnekler, ablalarının yaşadıkları, bunun normal bir yaşam şekli olduğunu kanıtlamıştır sana. Kabullenerek gidersin vakti geldiğinde, olağan bir iş ve sıran gelmiş gibi yürürsün. İsteklerin, umutların kendine ait hayallerin olmaz hiç. O yüzden eğer karşına sana kalbini vermeye hazır bir beyefendi çıkarsa senin efendin olur. Bu yüzden bizler ideal kadınız. Suskun ve kabullenici.''
Sayfa 147
''Kelam dediğimiz şey, inançları, karakteri, kaderi etkiler. Farkında bile olmayız! Tüm ağrılar da ruhun üzerine yapışmış söz kırgınlıklarından oluşur.''
Sayfa 125
''İnsanın sevdiğinden duyduğu sözler kadar hiçbir şey yaşam sevincini etkilemez.''
Sayfa 125
Kalbinin götürdüğü yere gitmek her zaman geçerli bir söz değil anla! Kalpler, sadece romanlarda götürdükleri yerde doğruyu buldurur. Gerçek hayatta değil.
Sayfa 121